gisteren passeerde ik haar
draaide mijn hoofd, volgde
enkele bewegingen
zelfverzekerd, vol vertrouwen
ja soepel was elk gebaar

vandaag passeerde ik haar
zij stak haar hand op
zwaaide niet vluchtig, nee
niet vluchtig, doch vriendelijk, vol
terwijl wij keken naar elkaar

nu zit ik hier, buiten haar
gezichtsveld, toch is zij daar
niet bij mij, toch dichtbij
schone krachtige dame
mijn gedachten zijn in plezier

 

 

tekst Marina Verte | foto Wolfgang Josten

Door ravage