Antiracisme activisten maken zich schuldig aan een virulente vorm van antisemitisme waar de witte neonazi zijn vingers bij aflikt.
Na het lezen van de uitgebreide recensie van Hans Beerends over het boek Witte schuld van Elma Drayer op deze website haastte ik me naar de boekhandel. Ik worstel er mee dat ik door die identiteitspolitiek ongewild stevig naar rechts word geduwd, terwijl ik sociaaleconomisch links denk. Maar bij welke politieke partij kan je dan nog terecht? De SP, maar die doet mee voor spek en bonen.
De oorzaak ligt bij de PvdA die zijn voormalige aanhang uitverkocht aan de markt. Politieke partijen als DENK, PVV, BIJ1 met hulp van televisieactivisten spelen gretig op die leegte in met een sociaaldemocratisch programma om lage inkomens te lokken, plus dat ze, het werkelijke doel, kiezers hun identiteitspolitieke lulkoek door de strot kunnen duwen. Mensen tegen elkaar uitspelen is business, of op zijn minst dagbesteding.
Het racismedebat maakt gretig gebruik van de angst waarmee dat gepaard gaat. Angst waarbij medestanders elkaar krampachtig vastklampen in een verstikkende omhelzing (‘jij bent een excuusallochtoon!’) op straffe van excommunicatie, wat Drayer doet denken aan de tijd van het communisme. Bij het geringste vermoeden dat je een afvallige bent, kan je een carrière als antiracisme activist op je buik schrijven.
Zelf vind ik de angst van autochtonen om uitgemaakt te worden voor racist een graadje erger. Dan bieden ze tegen elkaar op om te tonen hoe recht ze in de leer wel niet zijn. Dan krijg je een Anja Meulenbelt die alle witte autochtone Nederlanders uitmaakt voor racist. We hebben immers 400 jaar koloniale geschiedenis in onze genen zitten.
Nu heb ik die zwarte beroepsactivisten nooit serieus genomen, witte trouwens ook niet. Het is een klein clubje, weliswaar met grote invloed, dat zich tv-studio’s in lult om zich voor de camera wellustig te wentelen in het heilige slachtofferschap. Neem ‘witte mensenhaters’ als Anousha Nzume, Quinsy Gario of Jerrie Afriyies met hun doorgeslagen opvattingen.
Antiracisme activisten maken zich ook schuldig aan een virulente vorm van antisemitisme waar de witte neonazi zijn vingers bij aflikt. Een fenomeen dat je ook kan lezen in Iedereen racist van Alain van Hiel. Maar racisme van allochtonen – correctie, mensen met een migratieachtergrond – is blijkbaar geen racisme omdat het nu eenmaal niet wit is.
Ze worden ‘wetenschappelijk’ bij gestaan door emeritus hoogleraar aan de universiteit van Utrecht, Gloria Wekker. Omdat het aloude ideaal van wetenschap, waarheidsvinding, het op dit onderwerp laat afweten – dat kan ook niet anders met redeneringen als ‘je bent wit dus je hebt schuld’ – beweert Wekker dat ‘het ideaal van objectiviteit in een heleboel kritische studies allang achterhaald is’. Want ‘het gaat in de wetenschap immers niet om het vergaren van universele kennis’ (waarbij ze zich verbaast dat veel mensen dit inzicht niet blijken te hebben).
Waarheidsvinding achterhaald? Kan je wetenschap waar je alle politieke kanten mee op kunt nog wel wetenschap noemen? Als we op die toer gaan dan nu een gedachte-experiment: als een jonge witte bekakt pratende Gooise masterstudent (m) het destijds nog onbekende werk met de typische kronkelredeneringen van Gloria Wekker voor zijn eindexamen had in geleverd, zou hij dan een voldoende hebben gekregen?
Ik denk dat Geert Wilders nog eerder in het tv-programma Jinek uit een Gloria Wekkerpak zal springen om de goegemeente met guitige oogjes mede te delen dat alles een goeie grap was.
Ron Kretzschmar