De Vlaamse regisseur Tim Mielants verdiende zijn sporen met het regisseren van ambitieuze Amerikaanse tv-series als Legion en Peaky Blinders. Zijn speelfilmdebuut De Patrick is dus niet het werk van een beginneling. Het verhaal speelt zich af op een naturistencamping, niet bij voorbaat een veelbelovend onderwerp. Je verwacht een zouteloze komedie of een soft pornofilm.
De Patrick daarentegen is een onvoorspelbare tragikomedie geworden. Patrick, gespeeld door de Vlaamse acteur Kevin Janssens, is een introverte jongeman van 38 jaar. Hij is klusjesman op de naturistencamping van zijn ouders. Wanneer zijn vader (Josse de Pauw), de uitbater van de camping, plotseling overlijdt en er bovendien geld en een hamer ontvreemd worden, raakt Patrick in de war. Vraag is of hij in staat is om de camping te leiden?
Want er broeit opstand van de gluiperig bekakte gast die eventjes de macht wil overnemen, een rol door steracteur Pierre Bokma. De Patrick zou een komedie om een hamer kunnen worden genoemd, of is het toch een soort thriller? De wijze waarop Patrick achter zijn geliefde hamer aanjaagt bevreemdt. Het is alsof zijn leven ervan afhangt. Rouw om zijn overleden vader, de zorg om zijn blinde moeder en zijn persoonlijke ambities komen allemaal op de tweede plaats. Uiteindelijk is Patrick een sukkel.
De film is alleen al curieus door het spektakel van gerenommeerde Vlaamse en Nederlandse acteurs die in adamskostuum optreden. Staren naar dat overvloedige naakt maakt na tien minuten plaats voor aandacht voor dit bedrieglijk ‘kleine verhaal.’ De lijdensweg van Patrick intrigeert, vooral door het ingetogen acteren van Janssens. Grappig detail is dat hij een openstaand overhemd draagt. Ergens durft hij zichzelf niet geheel bloot te geven.
De Patrick kan het best omschreven worden als een absurdistische komedie die herinneringen oproept aan het werk van zowel Alex van Warmerdam als Wes Anderson. Regisseurs met een enorme aandacht voor detail en gortdroge humor. Mielants kan met zijn beelden van een rij jampotten en de gereedschappen van Patrick al een weemoedig gevoel verbeelden. De film is beurtelings geestig, surrealistisch, ontroerend en aangrijpend.
Ulrik van Tongeren