De 83-jarige Britse regisseur Ken Loach weet van geen ophouden. Zijn films gaan onverminderd over de donkere kanten van de klassenmaatschappij en het kapitalisme in zijn eigen land. Dit doet hij al vijftig jaar. Zijn nieuwste film Sorry We Missed You handelt over het helse beroep van pakketbezorger. Steekwoorden zijn hier de gig-economie, nulurencontracten en flexwerk. Loach heeft samen met zijn vaste scenarioschrijver Paul Laverty een aangrijpende en meeslepende film gemaakt. Een realistisch portret van een gezin dat ten onder dreigt te gaan aan dit relatief nieuwe kapitalisme.

De film speelt zich af in Newcastle. Ricky (Chris Hitchen), Abby (Debbie Honeywood) en hun 11-jarige dochter Liza Jane en 15-jarige zoon Seb vormen een gelukkig gezin. De economische crisis van tien jaar geleden heeft echter een domper gezet op hun bestaan. Rick denkt dat hij als pakketbezorger een beter leven kan opbouwen dan met tijdelijke baantjes. Maar hij moet wel op afbetaling een bestelbusje kopen en een scanner die het bezorgtraject dirigeert. Jammer dat zijn vrouw daarvoor haar auto moet verkopen. Zodoende moet ze haar bezoeken als thuiszorger per bus afleggen.

Het wurgcontract dat Rick met het bezorgbedrijf afsluit, garandeert in feite een soort van slavenbestaan. Volgens de bikkelharde baas van het bedrijf Maloney (Ross Maloney) is Rick met dit franchise contract eigen baas. Er kan veel mis gaan tijdens het bezorgen van pakketten, torenhoge boetes wachten de bezorgers. De vrouw van Rick heeft tevens een 12-urige werkdag, karig loon en geen reiskostenvergoeding. De afwezige ouders zijn niet bepaald bevorderlijk voor het gezinsleven. Zoon Seb dreigt te ontsporen.

Sorry We Missed You is ijzersterk opgebouwd. Door domme pech op het werk en gezinsproblemen wordt de druk voor Rick te groot. Ergens midden in het verhaal zet Loach de dramaturgische duimschroeven aan. De woede en frustratie van Rick over zijn werk dreigen het gezin op te blazen. Knap is hoe de regisseur er geen loodzwaar didactisch drama van heeft gemaakt. Er is ook sprake van humor en menselijke warmte in de vertelling. En het betreft hier ‘goede mensen’, de enige slechterik is de baas van het postbedrijf.

De regisseur gaat terecht tekeer tegen deze moderne vorm van uitbuiting. We zien voor onze ogen hoe de straten verstopt raken met bestelbusjes. Vooral in de provincie is de middenstand in razend tempo aan het uitsterven. We kopen via internet waarna al die pakketten bezorgd moeten worden, en het liefst snel. De trajecten die de pakketten volgen is duizelingwekkend. Her en der werken mensen zich kapot voor een hongerloon. Ondertussen worden bedrijven als Amazon steenrijk. Het zal ernstig spaak lopen met deze onbarmhartige vorm van kapitalisme. Die gedachte heeft Sorry We Missed You in ieder geval in ons hoofd geplant.

Ulrik van Tongeren

Sorry We Missed You (Cinéart, 2019), nu in de bioscoop.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties