ik wacht
wacht op de hand die mij voedt
mij streelt terwijl ik de ogen sluit
de hand die mij met een klein gebaar geruststelt
mij baadt in het water voor een schone vacht
ik wacht

ik wacht
wacht dorstig op het heetst van de dag
vermoeid in de vroege verstilde ochtend
onrustig in de drukte en rumoer van een stoffige namiddag
turend in de donkerte van de koude nacht
ik wacht

ik jank
jank omdat uren, dagen, weken, maanden worden
duren en duren
om jou, die ik overal volgde met liefde, met plezier
waar ben je, ik mank, wanhoop, je bent niet hier
ik jank

 

 

tekst Marina Verte | foto Wolfgang Josten

Door ravage