Tijdens deze editie van het Internationaal Filmfestival Rotterdam (IFFR) wordt de Belgische regisseuse Marion Hänsel met een uitvoerig retrospectief geëerd.

Mooi beginpunt van de verkenning van haar oeuvre is Il état un petite navire uit 2019. Het is een documentaire over haarzelf, Hänsel noemt het een poëtisch essay. Het gaat hier over herinneringen uit haar leven die zij souvenirs noemt. Vijf jaar geleden werd bij haar een virus ontdekt die langzaamaan haar hart opvrat maar zij overleefde. Het verblijf van twee maanden in het ziekenhuis zorgde er voor dat herinneringen uit haar leven naar boven kwamen. Die schreef ze op, vijf jaar later.

In de documentaire passeren belangrijke momenten uit haar leven de revue. Ze linkt die aan plaatsen, haar geboorte in Marseilles (1949), opgroeiend in Antwerpen. Maar tevens zijn we herinneringen aan Parijs en New York. Dit alles presenteert ze in de docu met haar eigen vertelstem. Bij de terugblikken horen afbeeldingen. Zodoende ging ze op zoek in internationale archieven, maar er zitten ook familieopnamen bij.

Hänsel heeft het in enkele zinnen over haar loopbaan als actrice en filmmaakster. Verder wordt er niet ingegaan op haar werk. Ze reflecteert vooral over mensen die belangrijk voor haar waren, en nog zijn. Vooral haar zoon Jan is belangrijk. Tussendoor brengen we bezoekjes aan een ziekenhuis waar iemand onzichtbaar achter een gordijn ligt. Hänsel verhaalt gedetailleerd over de dagelijkse routine in het ziekenhuis. Tussen neus en lippen door vernemen we dat ze ten dode opgeschreven was. Il état un petite navire is een prachtige en aangrijpende ode aan het leven.

Er zijn meer fraaie films van de Belgische cineaste in Rotterdam te zien zijn die al veertig jaar actief is. Al Dust, La Tendresse, Les noces barbares en Between the Devil and the Deep Blue Sea mogen er wezen. Hänsel is een ware kosmopoliet, verfilmde meestal literatuur en reisde de hele wereld rond voor haar films. Ze bezocht landen als Zuid-Afrika, Italië, de Hoorn van Afrika en Hong Kong. Vooral woestijnen en zeeën intrigeren de regisseuse.

Haar enige korte film Equilibres (1977) zegt veel over de mens en artiest Hänsel. Hierin zien we een tienermeisje die acrobatisch haar evenwicht probeert te bewaren op rails en dergelijke in Parijs. De regisseuse maakt haar films meestal onder moeilijke omstandigheden. Het is bovendien lastig werken met producenten. Probeer dan maar eens op de been te blijven. In levende lijve is Marion Hänsel fragiel, maar ook sterk en eerlijk. Dat heeft ze gemeen met de heldinnen in haar eigen films.

Il état un petit navire bevat enkele Vlaamse (Nederlandstalige) woorden. Het is haar enige film waarin deze taal te horen valt. Hänsel is trouwens perfect tweetalig, misschien is ze een van de laatste echte Belgen? Op de vraag waarom er geen Vlaams in haar films te horen is, antwoordde ze dat de projecten waar ze aan werkte daar niet om vroegen. Mijn wens is dat ze ooit aan een Vlaams filmproject begint.

Ulrik van Tongeren

Het IFFR vindt plaats t/m 2 februari in Rotterdam. Het programma lees je hier.

Door ravage

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties