Atlantique, het speelfilmdebuut van de Frans-Senegalese filmmaakster Mati Diop, intrigeert. De in Dakar, Senegal, gesitueerde film is een wonderlijke mix van sociaal realistisch drama en spookfilm. Dit is een typische debuutfilm waarbij de maakster alles uit de kast haalt om de kijker te betoveren, en in verwarring te brengen. De film won vele prijzen, en valt vooral op door de zelfverzekerde wijze waarop Diop haar filmdroom gestalte geeft.
De film begint met jonge mannen die de hoge torens bouwen waarmee Senegal wil aantonen dat het een moderne natie is. De bouwvakkers, uitgebuit door malafide bouwondernemers, komen in opstand omdat ze al drie maanden geen loon hebben gekregen. Niet vreemd dat ze hun geluk elders zoeken. De zee speelt een cruciale rol in de film; gammele bootjes moeten de jongens naar het paradijs Europa brengen. Vervolgens schakelt de vertelling over naar de jonge vrouwen, de vriendinnen van deze mannen.
Atlantique speelt zich in de eerste plaats af op het thuisfront. Ada (Mama Sané) staat op het punt om uitgehuwelijkt te worden aan rijkeluisjongen Omar. Intussen heeft ze geheime ontmoetingen met Souleiman (Ibrahima Traoré), een van de bouwvakkers. De jongen verdwijnt zomaar richting Europa, Ada gaat dan alsnog maar trouwen met Omar. Ook dat brengt haar geen geluk, haar huwelijksbed wordt zelfs in brand gestoken. Volgens een politieman is de mysterieus verdwenen Souleiman de dader. Vreemd is dat Ada lichtzinnig een comfortabel leven in de steek laat terwijl haar vriendinnen hunkeren naar een rijke man.
Middenin de vertelling komt het bovennatuurlijke aspect aan de orde, met geestverschijningen die er een wilde boel van maken. Diop zet zelfverzekerd en zonder vrees allerlei verrassende plotwendingen in de verf. De soms schurende onvoorspelbaarheid is de grote kracht van haar vertelwijze. De regisseuse is op haar sterkst wanneer ze het verhaal aan de hand van beelden vertelt. Dan val het niet op dat het acteerwerk over de gehele linie enigszins tegenvalt, terwijl ze zelf tevens actrice is en in een film van Claire Denise heeft gespeeld.
De zee is het magische en mysterieuze centrum van de film, de fraaie beelden zijn ontegenzeglijk onvergetelijk. Het eeuwige thema van migratie naar Europa wordt hier belicht. Zijn er recent Afrikaanse films in roulatie gebracht waarin dit thema niet aan de orde komt? Diop heeft het in interviews onophoudelijk over het drama van de verdronken Afrikaanse migranten. Het was voor haar een belangrijke inspiratiebron voor het maken van Atlantique.
Ulrik van Tongeren