Parasite van de Koreaanse regisseur Bon Joo-ho uit 2019 won talloze prijzen. Er zijn echter meer Koreaanse films en regisseurs die de moeite van het ontdekken waard zijn. Het Korean Classic Film Channel, gratis te zien op YouTube, is een schatkamer. Het archief bevat circa 400 gerestaureerde films, veelal Engels ondertiteld. Het betreft hier klassiek werk tot 2000.
Waarschijnlijk de meest befaamde Koreaanse klassieker is The Housemaid (Hanyo) van regisseur Kim Ki-Young uit 1960. Deze film maakt geen deel uit van het Korean Classic Film Channel maar is wel in een prachtig gerestaureerde versie uit 2008 op YouTube te bewonderen.
The Housemaid heeft generaties Koreaanse filmmakers, waaronder Bon Joo-ho en Park Chan-wook, geïnspireerd. De film betreft een mix van genres: van claustrofobisch psychodrama tot thriller en horror. Het onderwerp is het ogenschijnlijk gelukkige gezin Kim waar de ambitieuze vader des huizes, die zijn brood als muziekleraar verdient, een labiele jonge vrouw inhuurt om dienst te doen als kamermeisje.
Vanaf het begin is duidelijk dat zij het gezin ten gronde wil richten. De sublieme Lee Eun-Shim als duivelse huishoudelijke hulp is zo overtuigend en angstaanjagend dat dit meteen haar laatste filmrol was. Het vrouwelijke filmpubliek haatte haar. Het melodrama, gevuld met kolkende seksuele obsessie en wraak, zorgt voor een ongewone filmervaring. De makers, onder leiding van de briljante regisseur Kim Ki-young, durfden ver te gaan.
Het gaat hier niet alleen over de manier waarop de diverse genres gemengd zijn, het is ook de baanbrekende wijze waarop het geheel gefilmd is. De altijd bewegende camera gluurt als het ware door de ramen. De personages zijn permanent gevangen hetgeen de claustrofobie wurgend maakt. Ze gedragen zich als ratten die gevangen zitten op een schip. De aanwezigheid van levende ratten hebben tevens een metaforische lading. Een flesje rattengif wordt gebruikt om de spanning à la Hitchcock op te drijven.
The Housemaid is toch al schatplichtig aan de meester van suspense. In de jaren na de Koreaanse oorlog (1950-53) vond er een onmiskenbare hang naar het Westen plaats, vooral Amerika. Westerse waarden zoals materialisme en de rol van de vrouw, die voor het eerst gingen werken, werden belangrijker geacht dan de traditionele Koreaanse levensstijl. Regisseur Kim Ki-young redeneert dat deze veranderingen bijgedragen hebben aan een desintegratie van het gezin, alsmede de Koreaanse samenleving.
Op het Korean Classic Film Channel is ook Aimless Bullet (Obaltan) uit 1960 van regisseur Yu Hyun-mok te zien. Deze film heeft eveneens een sterk maatschappijkritische invalshoek.
Spelend op en rond de puinhopen van de Koreaanse oorlog handelt het over twee broers die psychisch beschadigd uit die oorlog tevoorschijn zijn gekomen. De oudste broer moet het gezin, met een krankzinnig geworden moeder, in leven zien te houden met een schamel boekhoudersbaantje.
Regisseur Yu Hyun-mok levert malse kritiek op de Koreaanse regering die geen compassie heeft met de bevolking. In die tijd was er nog geen sociaal vangnet. Aimless Bullet wordt in een imponerend neorealistische stijl in beeld gebracht, evenals The Housemaid een grootse film.
Ulrik van Tongeren