Planet of the Humans van regisseur Jeff Gibbs en geproduceerd door Michael Moore is een schot voor de boeg van de groene energielobby. In de documentaire wordt uitvoerig en diepgravend uitgelegd hoe de zogenaamd schone ‘groene’ energie afhankelijk is van ‘vuile’ fossiele brandstoffen.
Gibbs, die zichzelf voormalig milieuactivist noemt, licht toe wat de beperkingen zijn van wind- en zonne-energie. Als de zon niet schijnt en de wind niet waait, moet toch ergens de energie vandaan komen. Gelukkig zijn er dan nog kolencentrales want anders zou de gehele energievoorziening vastlopen.
Er zijn overigens heel wat giftige grondstoffen nodig om windmolens en zonnepanelen te produceren en te onderhouden. In een huiveringwekkende montage wordt het delven ervan, soms ook uitgevoerd door kinderen, getoond.
Planet of the Humans is een grimmige en pessimistische productie over de smerige kanten van de groene energierevolutie. Een wetenschapper kon geen enkele onderneming vinden die 100 procent duurzaam op groene energie draait. Zelfs de techgigant Apple lukt het niet. Het bedrijf laat een bos kappen voor de bouw van een zonnepanelenpark.
Regisseur Gibbs mist Moore’s aanstekelijke humor. Al probeert Gibbs het zelf met meerdere bezoeken aan benefietconcerten voor het groene doel. Achter de coulissen zien we indrukwekkende opstellingen van zonnepanelen, maar steeds blijkt dan dat zo’n evenement draait op dieselgeneratoren. Dat is koddig en wrang.
Het duurt even voor de documentaire belandt bij de biomassacentrales en biobrandstoffen. Dat segment hakt er in. Biomassa is intussen al tien jaar een productiewijze voor energie. De talrijke biomassacentrales op de wereld moeten gevoed worden door een niet te bevatten enorme hoeveelheid hout. Biomassa als pijler van groene energie betekent vernietiging van de natuur.
In het laatste deel van de documentaire richt Gibbs zijn vizier op de personen en organisaties die verantwoordelijk zijn voor de groene energierevolutie. Hij toont de verbindingen tussen de schijnbaar idealistische milieubeweging en het grote kapitaal. Miljardairs als Al Gore, Michael Bloomberg, de Koch broers en ondernemingen als McDonald’s, Coca Cola en de grote oliemaatschappijen vullen hun zakken. De miljarden aan subsidiestromen zijn te aantrekkelijk om te weerstaan.
Conclusie van Planet of the Humans kan zijn dat we voorlopig niet zonder fossiele brandstoffen (of gehate kernenergie) kunnen. Gibbs omzeilt gewiekst het debat rondom klimaatverandering. Volgens hem draait het niet om individuele factoren, het is de mensheid die een gigantische bevolkingsgroei doormaakt.
Het gevolg is een overmaat aan consumptie. Onbeperkte groei op een eindige planeet is gelijk aan zelfmoord, zo luidt zijn boodschap. Planet of the Humans is met een apocalyptisch sausje overgoten, enigszins luguber in dit Covid-19 tijdperk waarin we zijn aanbeland.
Ulrik van Tongeren
Volgens mij toont de documentaire ondubbelzinnig aan dat er te veel mensen rondlopen op de aarde. Er zijn niet genoeg natuurlijke bronnen op deze planeet om die allemaal een beetje in welvaart te laten leven. Met zoveel mensen als er nu rondlopen raken die bronnen heel snel uitgeput en de groene revolutie zal daar niets aan veranderen, want ze doet een even onredelijk beroep op die hulpbronnen als het oude systeem.
Hier sla je de nagel op dekop.
Ze hebben het zelf ook over de olifant in de kamer.
De bevolkingscurve is gigantisch gestegen in de afgelopen 200 jaar en blijft maar stijgen.
Als het we het dan toch over een curve hebben die we moeten afvlakken…
Bevolkingsgroei:
Door religies wordt sinds eeuwen reproductie aangeprezen: hoe meer kinderen hoe
devoter de gelovige zich kan tonen.
Het christendom roept dit en dat met name in Afrika (via missiewerk) en hetzelfde
gaat op voor het jodendom en de islam.
De islamitische Erdogan eist van Turkse vrouwen om meer kinderen te krijgen in
niet-islamitische landen teneinde meer invloed te krijgen in vooral West-Europa.