Regisseur Arun Karthick maakte een ingetogen portret van een bescheiden man, maar Nasir is tevens een politieke film over de kloof tussen hindoes en moslims in India. Dit politieke thema is niet de hoofdmoot, maar vormt de achtergrond van deze minimalistische vertelling.
De 27-jarige regisseur Arun Karthick levert een liefdevol beeld van zijn geboortestad Coimbatore in de staat Tamil Nadu, Zuid-India. Het is zomaar een dag uit het leven van de islamitische Nasir. De twee miljoen tellende bevolking van de stad herbergt bijna tien procent moslims.
Karthick concentreert zich op de dagelijkse gang van zaken van Nasir die met zijn echtgenote en een verstandelijk beperkte neef een klein appartement bewoont. Hij verdient de kost met de verkoop van sari’s, een traditioneel gewaad van Indiase vrouwen, in een door hindoes gerunde stoffenwinkel. Nasir schrijft gedichten waar zijn collega’s geduldig naar luisteren zodra hij die voordraagt.
De film is even ingetogen en stil als Nasir. Er lijkt weinig te gebeuren in het leven van de dromerige man. De politieke lading van de film ligt verborgen in het achtergrondgeluid. Buiten op straat galmt het van de teksten die extremistische hindoes voortbrengen. Ze hebben het over de moslims die hun land willen overnemen. Nasir trekt zich weinig aan van dit rumoer, zijn dagelijkse routine is belangrijker.
De film is gebaseerd op het korte verhaal The Story of a Clerk van Dilip Kumar. Karthick heeft zich onder meer laten inspireren door de gewelddadige rellen in Coimbatore tussen hindoes en moslims in september 2016. De intense spanningen tussen de nationalistische hindoes en moslims is helaas dagelijkse realiteit in India.
Dat het politieke rumoer op een terloopse wijze in de film verwerkt is, maakt dat het harder aankomt. Het hartverscheurende ontregelende einde komt onverwacht in de slechts 75 minuten durende film. Dit is een originele blik op het hedendaagse India met veel aandacht voor details en kleuren.
Het duurt even voordat we in de textielwinkel waar Nasir werkt belanden. De kleurige stoffen zijn een visueel feest zonder weerga. Dergelijke detaillering maken van het eenvoudige verhaal iets speciaals. Op ingetogen wijze roept Karthick op tot tolerantie en de bevestiging van humane waarden.
Ulrik van Tongeren