On the Rocks van regisseuse Sofia Coppola is een sprankelende relatiekomedie over een vader en dochter. Eigenlijk is het een detective waarin vermeend overspel van de echtgenoot van de dochter onderzocht moet worden. Coppola heeft voor haar doen een bedrieglijk luchtige film gemaakt die bij nader inzien onverwachte diepte heeft. En het is tevens haar meest persoonlijke film.
De regisseuse heeft op het oog een simpel scenario geschreven. Laura (Rashida Jones) is in de dertig en schijnbaar gelukkig getrouwd met Dean (Marlan Wayans), ze heeft twee dochtertjes en schrijft boeken. Laura is eerlijk gezegd een beetje kleurloos, haar leven is niet opwindend meer. Ze krijgt hints dat haar echtgenoot, die zelden thuis is, een affaire heeft met een vrouwelijke collega. Op het moment dat Felix haar bon vivant vader, gespeeld door Bill Murray, op het toneel verschijnt komt de film waarlijk tot leven.
Laura vertelt Felix over het vermeende overspel van Dean. Haar vader belooft haar te helpen om de waarheid boven water te halen. De film schetst de dolle avonturen van vader en dochter in New York, inclusief een hilarisch uitstapje naar Mexico. Veel van de komedie is opgehangen aan de status van Laura’s 76-jarige vader Felix als levensgenieter en vrouwenversierder. Hij is stiekem een heerlijk foute man, die graag evolutie theorieën aanhaalt om de relatie tussen man en vrouw te illustreren. Laura is daar echter niet van gediend. De stoïcijnse Murray tegenover de bezorgde Jones zorgt voor fraai tegenspel.
Het is aan het acteertalent van Bill Murray te danken dat Felix niet een onuitstaanbaar personage is geworden. Bij een eerdere samenwerking met Murray in haar meesterlijke film Lost in Translation (2003) wist de regisseuse een vergelijkbaar hoogstandje te bewerkstelligen. Die film gaat toevallig ook over de relatie tussen een oudere man en een piepjonge vrouw. Dat is de enige overeenkomst tussen beide films.
Sofia Coppola maakt meestal films over rijke mensen, die ondanks al dat geld niet gelukkig zijn. Haar heldinnen zitten opgesloten in ongelukkige huwelijken. Met haar voluptueuze kostuumfilm Marie Antoinette (2006) als ultieme voorbeeld hiervan. Dat weelde niet gelukkig maakt loopt als een rode draad door haar werk, met The Bling Ring uit 2013 als pakkend voorbeeld. Hierin stelen rijkeluis-jongeren kleding en juwelen uit villa’s. Of ze daar nou gelukkig van worden?
Het interessante van On the Rocks is dat haar gebruikelijke thematiek hier afwezig lijkt, terwijl de film wel degelijk over bemiddelde mensen gaat. Die dubbelzinnigheid maakt het verhaal spannend. Dat vader Felix onvermijdelijk door zijn dochter terecht wordt gewezen, is een pijnlijk maar geen triomfantelijk moment in de film.
Melodramatisch wordt het echter niet. De lichte toets in de verteltrant van Coppola, wat een van haar kwaliteiten is, was nooit zo raak. Ze is er bovendien in geslaagd om New York op een prachtige wijze in beeld te brengen. De wetenschap dat New York in een eindeloze lockdown zit en een stervende stad is, zorgt voor een brok in de keel.
Ulrik van Tongeren