bang, ik ben zo bang
adem nerveus en zwaar
de druk in het hoofd neemt toe
tranen rollen over mijn wang

vochtig zout proeft de tong
vingers grijpen wanhopig het haar
onrustige ogen gericht naar boven
de nek achterover gebogen, krom

in welk onheil, rampspoed gestort
geen houvast, geen reikende hand
een droge mond uit rauw geschreeuw
zie mijn verval, zie ik ga kapot

 

 

tekst Marina Verte | foto Jan Kees Helms

Door ravage