De Australische regisseuse Kitty Green maakte twee documentaires en heeft met haar eerste speelfilm een beklemmende psychologische thriller over machtsmisbruik gemaakt.
The Assistant toont een lange werkdag van Jane (Julie Garner) als persoonlijke assistente van een succesvolle Hollywood-magnaat in New York. Onderaan de ladder beginnen om dan langzaamaan omhoog te klimmen is zo te zien het plan van Jane. Dat het haar droombaan is valt moeilijk te begrijpen. Ze houdt zich voornamelijk bezig met ondankbare klusjes. Jane staat ten dienste van haar baas, die we nooit te zien krijgen. Zijn intimiderende stem, vertolkt door Tony Torn, achter een gesloten deur en via telefoongesprekken komt enigszins door.
De film is totaal vanuit het perspectief van Jane gemaakt. Het expressieve gezicht van Julie Garner maakt The Assistant tot een meeslepend drama. Via haar gezichtsuitdrukkingen lezen we wat er aan de hand is op het kantoor. Spaarzaam en fragmentarisch is de informatie. De suggestie is dat het om machtsmisbruik, corruptie en exploitatie van vrouwen in de entertainmentindustrie gaat. Jane heeft signalen dat er iets goed mis is en probeert er aandacht voor te vragen bij haar collega’s maar ze wordt genegeerd. Het is een tamelijk angstaanjagende kantoorcultuur. Anderen voelen dat wat er aan de hand is, maar durven dat echter niet te benoemen.
Maar wat is er dan aan de hand? In de sleutelscène van de film gaat Jane verhaal halen bij Wilcock (Matthew Macfadyen) van personeelszaken. Ze wil zeggen wat ze ervaart en misschien een klacht indienen tegen haar baas. Jane wordt psychologisch gesloopt door de man. Ze zal nooit meer een baan vinden, krijgt ze toegebeten. Dat staaltje intimidatie is scherp geschreven en subliem geacteerd door de Britse acteur Macfadyen, een onvergetelijke scène.
Nadat het Harvey Weinstein schandaal los brak ging Green mensen interviewen die werkzaam waren bij zijn productiemaatschappij Miramax. Op die manier haalde ze informatie om tot een waarheidsgetrouwe visie op de giftige en intimiderende kantoorcultuur in de filmwereld te komen. Dat heeft Green verwerkt tot een ingetogen en urgente film, die mede gedragen wordt door een briljante vertolking van Julie Garner.
Ulrik van Tongeren