De Hongaarse regisseur Kornél Mundruczó heeft samen met Kata Wéber een film gemaakt over het verlies van hun pasgeboren kindje. Het vergt enige moed om dergelijk persoonlijk leed te portretteren en heeft geleid tot een rauw en hartbrekend drama. De regisseur wou spreken over een hardnekkig taboe. Vrouwen die een kind verliezen verdwijnen in een pijnlijk isolement. Familie en bekenden weten niet zo hoe ze met zo’n drama om moeten gaan.
Het eerste half uur bevat een bevallingsscène die behoorlijk heftig en uitgebreid is. We zien hoe de hoogzwangere Martha, wier vliezen breken, gespannen tekeer gaat om haar kind te baren. Het is in een lang aangehouden enkel shot vastgelegd. Een moeilijk te ondergane ervaring, maar door de intensiteit onverwacht meeslepend. Hoe nerveus en angstig het koppel ook is, het besef dat deze geboorte hun grootste ervaring is, wordt in de grond geslagen door het slotakkoord. Hun baby is blauw en doodgeboren.
De rest van Pieces of a Woman kan niet tippen aan de inleidende indrukwekkende 25 minuten die de bevalling duurt. Is er iets erger voor een moeder dan haar kind verliezen? De film toont ons de lijdensweg van Martha. Haar echtgenoot en de rest van de familie kijken machteloos toe hoe de jonge vrouw zich hermetisch afsluit van de wereld. Haar doelloze gang met haar grenzeloze rouw is meer dan hartverscheurend.
De magnifieke Britse Vanessa Kirby als Martha levert een fantastische vertolking, de bonkende wanhoop van de vrouw gaat door merg en been. Grote dissonant van de film is Shia LaBeouf als haar werkende echtgenoot Sean. Zijn maniëristische vertolking met veel gemompel wekt gaandeweg irritatie op. Het was de bedoeling om twee contrasterende krachten van het koppel tegenover elkaar te zetten. Maar je vraagt je wel af waarom de intelligente Martha ooit heeft kunnen vallen voor dat zeurderige mannetje.
De rest van de film, met onder meer het proces tegen de vroedvrouw die misschien gefaald zou hebben bij de bevalling, valt een beetje tegen. De majestueuze karakteractrice Ellenn Burstyn als de moeder van Martha is uiteindelijk te weinig in beeld om impact te hebben op het drama. Wat overeind blijft staan is dat de film een uitgesproken persoonlijke beleving van Mundruczó en Wéber weergeeft. Dat moet je maar durven.
Het intense acteerwerk van Vanessa Kirby maakt het zeker tot een gedenkwaardige kijkervaring. De regisseur maakte uitzinnige, fantasierijke en satirische films als White God (2014) en Jupiter’s Moon (2017). Zijn nieuwste film daarentegen is ontnuchterend realistisch.
Ulrik van Tongeren