souvenirs
het is nacht, een nacht die niet gaat maar blijft
zwakke schaduwen vermaken zich met het donker
in de verte de schittering van een ster die geleidelijk
achter passerende wolken verdwijnt
het vlammende licht van een enkele kaars vlakbij
maar jij, je bent niet daar
ik wacht je zachte aanraking
wacht je hand eens zo’n kracht voor mij
verlang naar de troostende diepe klank van je stem
een trage streling langs mijn borst, tussen mijn benen
met je lippen, je warme adem
welk een zoete herinnering, welk een liefelijke souvenirs
die niet gaan, doch mij blijvend bestaan
onze nachten eens samen