Acteur Mathieu Amalric met Hold me Tight en Tralala op IFFR, tevens memorabel in Big Talk. Penelope My Love is een emotionele documentaire van Claire Doyon over haar autistische dochter.

Big Talk is een vaste waarde op het IFFR, dat zijn 1 op 1 interviews met film beroemdheden. Toevallig zijn er dit jaren een paar uitschieters. Festivaldirecteur Vanja Kaludjercic wist de Franse acteur Mathieu Amalric een memorabele Big Talk te ontlokken. Het is een van de meeslependste interviews in een halve eeuw IFFR geschiedenis.

De passie voor het filmmaken spatten van de man af. En het gebeurde virtueel, want Vanja was in een studio in Rotterdam en Amalric in een uithoek van Frankrijk, daar werkend aan alweer een nieuwe film. De man is een veelfilmer met 129 filmrollen, waaronder als de slechterik in een James Bond film. Hij heeft tot nu toe zes films geregisseerd, toch ziet hij zichzelf meer als regisseur dan acteur, .

Amalric is met twee films op het festival. Hold me Tight (Serre moi fort) is door deacteur geregisseerd, hijzelf treedt er niet in op. De film gaat over moeder Camille die haar gezin plotseling in de steek laat, en op avontuur gaat. Camille wordt vertolkt door de Luxemburgse actrice Vicky Krieps, ze is de enige professionele acteur. Maar haar tour de force optreden is voldoende om er een krachtige beleving van te maken. De film is een typische artshousefilm waar verleden, heden en toekomst door elkaar gehusseld zijn.

In ieder geval is de krankzinnigheid van Camille niet met psychologie van de koude grond ondersteund. Ze lijkt in een totale staat van trance te verkeren. Wat voor trauma’s hebben geleid tot haar impulsieve gedrag? Vicky Krieps is een aardse actrice in een enigszins zweverig verhaal, dat maakt het spannend.

Tralala van regisseurs Arnaud en Jean Marie Larrieu is een poging tot een Franse musical. Amalric speelt de bebaarde straatzanger Pat die van Parijs naar Lourdes reist. Hij is op zoek naar de maagd Maria. Amalric laat zien wat een groot acteur hij is. Tussen alle gekkigheid van het ver gezochte verhaal en de hectiek van zijn mede acteurs, is hij een serene aanwezigheid. Stil acteren is zijn specialiteit en het is opmerkelijk hoe hij zijn tegenspelers aankijkt, zijn intensiteit, die vaardigheid mist menig acteur.

Franse filmmaakster Claire Doyon heeft met Penelope My Love een documentaire gemaakt over haar autistische dochter Pénélope. Het is een emotionele liefdesverklaring van een moeder aan haar dochter. Toen haar dochter anderhalf was merkte ze dat haar kind anders was dan haar leeftijdgenoten. Toen ze de diagnose kreeg van het syndroom van Rett, stortte de wereld van Claire in. Deze zeer zeldzame ziekte is een neurologische aandoening bij meisjes die tot grote geestelijke en lichamelijke klachten kan leiden. Epilepsie en ernstige ademnood horen daarbij.

In de loop der jaren filmde Clair haar dochter, dat een enorme hoeveelheid video materiaal heeft opgeleverd. Claire reisde de wereld af met haar dochter om genezing te vinden bij talrijke experts. In 2016 realiseerde ze zich dat genezing onmogelijk is, we zien letterlijk de metamorfose van Pénélope. Het meisje wordt een heldin in deze emotionele achtbaan van een documentaire. Sport blijkt haar redding, Pénélope loopt zelfs een marathon. Claire toog met haar dochter naar Mongolië, daar zien we het meisje zonder angst middenin een kudde rendieren staan.

Hoe Pénélope de aarde en het zand beroert toont hoe ze als autist dicht bij de natuur staat. Het zijn zeldzaam aangrijpende momenten, die als een dieptebom langzaam in het bewustzijn van de kijker afgaan. Eerder in de documentaire zegt Claire tegen haar dochter dat ze haar dood wenst. Dat meende ze natuurlijk niet, maar dat geeft aan hoe slopend het leven met een autistisch kind is. Hoe diep je als moeder moet gaan. Maar er zit gelukkig ook hoop in de prachtige documentaire.

Ulrik van Tongeren