Madres Paralelas is alweer een meeslepend melodrama van Pedro Almodóvar.
De Spaanse regisseur Pedro Almodóvar maakt graag films over vrouwen, en dan vooral over de relatie tussen moeder en dochter. In Madres Paralelas zitten alle elementen die zijn werk zo aansprekend maken. Het is een melodrama, maar het heeft toch een lichte toon. Het kleurenspel van de kleding en decors zijn zoals altijd betoverend. Zijn huiscomponist Alberto Iglesias heeft een stemmige score gecomponeerd.
Er zit zelfs een politiek thema in de film verwerkt. Janis (Penélope Cruz) is betrokken bij het opgraven van graven waarin slachtoffers van de Spaanse Burgeroorlog liggen. Cruz en Almodóvar werkten al zeven keer samen, ze is altijd fantastisch in zijn werk, vooral in Volver (2006). Madres Paralelas gaat over de parallelle levens van twee vrouwen. Janis is rond de veertig, Ana (Milena Smit) is een twintiger. Beiden vrouwen liggen op de kraamafdeling. Ze zijn ongewenst zwanger, maar willen hun baby behouden.
Niet ongewoon voor Almodóvar is dat het plot van toevalligheden aan elkaar hangt. Hij is als schrijver van zijn eigen films een meester van plotwendingen. In zijn films gebeuren dingen die in het echte leven niet mogelijk zijn. Realisme mag je dan ook niet van hem verwachten. Janis is beroepsfotografe, we zien dat Cruz niet al te overtuigend met de camera om gaat. Er is uitvoerig aandacht voor de kookkunst van Janis (een top chef doet dat natuurlijk buiten beeld). Grappig is dat Janis eigenlijk een kreng is, ze behandelt haar huishoudelijke hulp en de kinderoppassen neerbuigend.
Deze stekeligheden maken de film extra onderhoudend. Janis is wel begaan met het lot van Ana en haar baby. Cruz en Smit zijn als actrices een intrigerende combinatie. De jeugdige Ana maakt een uitgebluste indruk tegenover de energieke en explosieve Janis. Ana die als serveerster werkt heeft een garderobe met de duurste kledingmerken. Gek dat dit keer de details zo in het oog vallen. Zou de film minder meeslepend zijn dan de vorige meesterwerken van de regisseur?
Elk element in de film is sterk, al sluiten de delen niet overtuigend op elkaar aan. Beste voorbeeld is de verhaallijn over de Spaanse Burgeroorlog. Janis wil erachter komen of haar overgrootvader in het betreffende massagraf ligt. Hij werd door fascistische falangisten vermoord. Dit thema over hoe het verleden in het heden doorwerkt is te summier uitgewerkt. Niettemin heeft het een indrukwekkend slotbeeld van de film opgeleverd. Ondanks enige minpunten is dit alweer een meeslepend melodrama van Almodóvar.
Madres Paralelas (Cinéart) nu in de bioscopen.
Ulrik van Tongeren