25 maart – Hoogfeest van de Annunciatie – Maria leidt op 25 maart de lente in met de Annunciatie: De aankondiging van de engel Gabriël aan Maria dat ze zwanger raakt van God. Symbool bij de Annunciatie is de witte lelie: Maria, haar maagdelijkheid en zuiverheid. In het vroege Christendom viel 25 maart nog op de lente-equinox. De dag dat licht en donker gelijk zijn aan elkaar. 25 maart werd lang beschouwd als de historische dag van Jezus’ kruisdood. Het lentepunt als begin- en eindpunt van Jezus’ leven op aarde en van Maria’s moederschap. De cyclus van leven en dood gesymboliseerd in het licht & donker van de lente-equinox. Dat leverde in de middeleeuwen ontroerende kunst op: Witte lelie als crucifix.

Aan het begin van de 6e eeuw werd 25 maart nieuwjaarsdag. Met de bevruchting van Maria begon het nieuwe jaar. Dat zou doorheen de middeleeuwen zo blijven. Naar mijn mening in gelijke tred met de Mariadevotie wier apex in de middeleeuwen ligt. De Renaissance die erop volgde verbande nieuwjaarsdag naar z’n vroegere plek in de oudheid. Die grauwe winterdag van 1 januari waar het zich verweesd voelt in een doodse natuur.

Ronddraaiend danst de aarde de seizoenen door. Het ritme van de gregoriaanse kalender laat 25 maart vlak achter het lentepunt vallen wanneer de donkere tijd zich moe terugtrekt en de lichte tijd het overneemt om de zon de komende 3 maanden de ruimte te geven naar z’n hoogste punt te rijzen.

In de Annunciatie ligt de aanvang van de lente besloten. Een bovennatuurlijke vruchtbaarheidsmysterie van God die over Maria komt. De zon die de aarde bevrucht. De zwangerschap van Maria is de zwangerschap van de natuur.

Al is de Annunciatie een Hoogfeest, de katholieke kerk viert niet diens lentesymboliek. Dat past niet bij een kerk die de 4 seizoenswisselingen markeert met boetedagen van vasten en inkeer. De moederkerk is introvert, ze keert zich naar binnen.

Roeben Zwart / Hexkat