De bas wordt in muziek vaak gebruikt als een basis instrument samen met de ritme sectie. Uiteraard zijn er talloze bassisten die het gemiddelde niveau ontstijgen, en meer doen dan alleen maar een ondersteunende rol vervullen. Ook binnen de klassieke muziek zijn er weinig composities geschreven voor contrabas.
Binnen de jazz en experimentele muziek zijn er wel bassisten die zichzelf in het spotlicht zetten en zelf de nodige projecten initiëren. Belangrijk voorbeeld hiervan is de Belgische contra-bassist Peter Jacquemyn. Het album Deep Music met de twee andere bassisten William Parker en Peter Kowald is een prachtig album vol met contrabas muziek.
Gert de Meester van Distant Fires Burning zag dat binnen de ambient veelal gitaristen actief waren, maar dat gebruik van de basgitaar niet veel voorkomt. Dat is iets wat hem bevreemdde, en het idee kwam om een album samen te stellen met alleen bas en effect-apparatuur. Hij had al eerder samen gewerkt met Ronald Marien (met het project Collaborations) die eveneens een bas gebruikt voor zijn sfeervolle ambient projecten. Na een zoektocht kwam hij uit bij twee andere bassisten t.w. Theo Tol van Crows Labyrinth en Jon Doe One. Laatstgenoemde is het alter ego van Hanne d’Hoines welke onder meer speelt bij Die Anarchistische Abendunterhaltung.
Iedere bassist nam een basistrack op en stuurde deze door naar een volgende muzikant die meedeed aan het project. Die het vervolgens weer doorstuurde totdat iedereen zijn bijdrage had geleverd. Het resulteerde in vier composities, elk op elpee uitgebracht door het IJslandse label Móatún 7 van labelbaas Arni Grétar. Deze brengt electronisch muziek uit onder de naam Futuregrapher. Het mooie van het label is dat ze gelimiteerde vinyl uitgaves maken van maximaal 30 stuks. Veelal brengen ze singles uit, maar voor het project Bassbients wordt het een 12 inch LP.
Het eerste nummer Bassbient 3 begint sfeervol met doorgaande drones en zoekende melodielijnen, die elkaar vinden en weer uit elkaar gaan zonder dat er een hoogtepunt komt. Het tweede nummer Bassbient 2 bouwt rustig op totdat halverwege het nummer een doorgaande repeterende baslijn de ambient sfeer openbreekt. Bassbient 1 gaat door in de open sfeer en open tonen wisselen elkaar af. Het is mooi om te beseffen dat vier muzikanten aan de composities werken, maar dat geen van de bassisten de boventoon speelt. Zeker deze compositie is hiervan het levende voorbeeld. Bassbient 4 sluit het album mooi af daar waar het allemaal mee is begonnen. Voortkabbelende ambient klanken die je meeslepen naar rustige oorden, waarbij spanning wordt op- en afgebouwd.
Gert de Meester heeft door zijn onderzoek een prachtig album weten samen te stellen met vier collega bassisten. Prachtig muzikaal document.
Jan Kees Helms