Les Olympiades is een meeslepend relaas over het vluchtige liefdesleven van vier jonge Parijzenaars.
De Franse regisseur Jacques Audiard maakt nooit dezelfde film. Na zijn revisionistische western The Sister Brothers (2017) is zijn nieuwe film een modern liefdesverhaal in Parijs, een romantische komedie verwacht je niet van deze regisseur. Het is een tegendraadse visie op de moderne liefde in de jaren twintig van deze eeuw geworden. Er zit tevens een sociaal realistisch commentaar in verwerkt over de sloop van de middenklasse. Vaste banen en woningen lijken onbereikbaar voor jonge mensen. Een andere laag is nog hoe het liefdesleven van de millennials via apps verloopt.
De liefde is wreed zou het moto van Les Olympiades kunnen zijn. Vier begin dertigers worden hier geportretteerd, drie vrouwen en een man. De Taiwanese Française Emilie verhuurt een kamer aan de Afrikaan Camille, ze belanden al gauw met elkaar in bed. Toch gaat deze Don Juan er snel vandoor. Camille gaat in zijn vastgoedfirma samenwerken met Nora die uit de provincie komt, ook dat wordt een vluchtige relatie. In het nachtleven wordt Nora met pruik verkeerd geïdentificeerd als de webcam-sekswerker Amber Sweet, de twee krijgen online contact.
Het rommelige en springerige liefdesleven van de jonge mensen wordt snedig en met veel seks weergegeven. Alsmaar zeggen de personages dat een vaste relatie niet de bedoeling is, ze zwieren dan ook van de ene naar de andere relatie. Grote vraag die deze film stelt is hoe men dan tot werkelijke intimiteit kan komen. Dat gevecht is rauw, en de kwetsbaarheid van de personages wordt briljant geacteerd door de acteurs. Audiard weet altijd fantastische vertolkingen te generen. Hij schreef het scenario samen met de filmmakers Leá Mysius en Céline Sciammma. Het onvoorspelbare karakter van de film is waarschijnlijk toe te schrijven aan deze vrouwelijke mede-scenaristen.
Er zit niet echt een plot in Les Olympiades, het zijn spannende episodes van het hectische leven in de Grote stad. Ver buiten het romantische Parijs werd de film geschoten, in het multiculturele 13e arrondissement. De film is losjes gebaseerd op twee stripverhalen van de Amerikaanse schrijver Adrian Tomine. Les Olympiades lijkt uit de losse hand geschoten, is voor een groot deel geïmproviseerd, maar het gedegen vakmanschap van Jacques Audiard straalt van elke scene af. De soundtrack met Franse elektronische muziek is een sterke troef. Het schitterende zwart-wit camerawerk van Paul Guilhaume is sfeervol en kernachtig. Dat Audiard onbekende acteurs heeft genomen werkt in het voordeel van de film. Newcomer Lucie Zhang steelt de show, en speelt met een enorme bravoure haar rol van Emilie, de andere drie acteurs doen er niet voor onder.
Les Olympiades (Cinéart) nu in de bioscopen.
Ulrik van Tongeren