Everything Everywhere All at Once is een unieke, chaotische beeldenstorm.
Waarom zijn we niet aardiger tegen elkaar? Dat is een van de existentiële vragen die Everything Everywhere Alle at Once opwerpt. De Amerikaanse regisseurs Daniel Scheinert en Daniel Kwan, die zichzelf de Daniels noemen, hebben een van de origineelste films van de afgelopen jaren gemaakt. De film scheert over diverse genres heen van science fiction tot melodrama, maar uiteindelijk is het een komedie met een dramatische ondertoon. De Daniels zijn meesters van onvoorspelbare humor.
De film handelt over een disfunctionele Chinees-Amerikaanse familie die een slecht lopende wasserette runnen. Humeurige vijftiger Evelyn (Michelle Yeoh) heeft een midlifecrisis, ze heeft niet in de gaten dat haar goedmoedige echtgenoot Waymond (Ke Huy Quan) van haar wil scheiden. Ze ligt overhoop met dochter Joy (Stephanie Hsu), en haar vader Hong Hong (legendarische James Hong) doet ook al moeilijk. Via Evelyn raken deze personages gevangen in een multiversum, dat zijn ontelbare universums.
Met een belastingopgave bij een expert als inleiding ontploft het leven van Evelyn, ze beland in parallelle universums. Zodoende kan ze haar alternatieve levens ondergaan. Tijd om te mijmeren over haar keuzes heeft ze niet, de manische en anarchistische energie van de film spat van het doek af. Hollywood icoon Michelle Yeoh houdt met haar expressieve gezicht de hele zaak bij elkaar. Briljant is wanneer de montage al die werelden in elkaar laat overvloeien met het gezicht van Yeoh.
Maar het is haar hese, doch krachtige stem die door ons hoofd spookt. De kracht van de menselijk stem is hogelijk ondergewaardeerd. Prachtig zijn de fragmenten waar Evelyn als een glamoureuze Hollywood ster optreedt, Yeoh speelt daar zichzelf. Terwijl ze in andere fragmenten haar talent voor Aziatische vechtsporten kan tonen. Vergeet niet haar onvergetelijke aandeel in Crouching Tiger, Hidden Dragon (2000), en haar sublieme rol als kwade schoonmoeder in Crazy Rich Asians (2018), om er een paar te noemen.
Parallelle universums zijn in superheldenfilms normaal. Everything Everywhere All at Once is zeker geen slaapverwekkende superheldenepos. Voor een dergelijke complexe en chaotische vertelling is het essentieel dat er zoiets als een interne logica in zit. De gekkigheid moet een hart hebben en er moet een menselijke maat zijn. De Daniels houden van grove, soms onsmakelijke humor, maar tevens zitten er momenten in de film die een aanslag op de traanklieren plegen. De regisseurs behandelen bijna terloops maatschappelijke kwesties zoals de plaats van de Aziatische immigrant in de Amerikaanse samenleving. En hoe te overleven in een wereld waar we bijna omkomen in de overvloedige informatie; de maalstroom van het Internet. Maar de boodschap dat het gezin, de familie, cruciaal zijn om te overleven is het belangrijkst.
Everything Everywhere All at Once (2022, The Searchers) nu in de bioscopen.
Ulrik van Tongeren