De Britse film Living is een verdienstelijke hervertelling van een Japans meesterwerk uit 1952.
Living gaat over een bureaucraat die erachter komt dat hij dodelijke kanker heeft. Hij beseft dat hij, voordat hij onder de groene zoden ligt, iets goeds moet doen. Het omvormen van een stuk braak land tot een kinderspeelplaats is het doel. Dat is het basisverhaal van Living. De film is losjes gebaseerd op Ikuru uit 1952, geregisseerd door de Japanse meesterverteller Akira Kurosawa. Producent Stephen Woolley had het idee om een remake van Ikuru te maken.
Hij nam contact op met de Japanse schrijver Kazuo Ishiguro, om het scenario te schrijven. Ishiguro woont al 50 jaar in Engeland en is bekend geworden door het boek en de film The Remains of the Day. Ze kwamen tot de conclusie dat de enige acteur voor de hoofdrol Bill Nighy zou moeten zijn. Het acteren van hem in Living is een ‘masterclass’ acteren. Nighy speelt als ambtenaar mr. Williams ingehouden en een tikje ironisch. Soms glijdt een lichte glimlach over zijn gezicht.
Dat mooie woord “understatement” is altijd van toepassing voor zijn vertolkingen. Binnen beperkte kaders weet Nighy er altijd het maximale uit te halen. Daarom is zijn optreden in Living zo’n genot om te zien; het is de belangrijkste attractie van de film. Woolley huurde de 39-jarige Zuid-Afrikaanse regisseur Oliver Hernandus in om Living te regisseren. De ambtenaren met bolhoeden op en krijtstreeppakken aan, roepen meteen al een gevoel van nostalgie op.
Ook fijn dat Living met prachtige archiefbeelden van Londen anno 1952 begint. Dat kleurenpalet is in de film gebruikt. De makers hebben een afgeslankte versie van het oorspronkelijke Ikuru gemaakt. De sociaal-realistische invalshoek van de Japans film is grotendeels weggelaten. De Japanse film is een aanklacht tegen de tirannie van de regeringsbureaucratie, die tegenwoordig technocratie wordt genoemd. Gigantische stapels papier verplaatsen was toen het werk, dienstbaarheid aan de burger was ver te zoeken.
Niet zo gek dat mr. Williams, en zijn Japanse tegenhanger mr. Watanabe in Ikuru, als trouwe bureaucraten na 25 jaar geen zin meer in het leven hebben. Living en Ikuru blijven stoïcijns emotieloos onder de dodelijke kanker van de hoofdpersonen, het gaat vooral over de bijna vulkanische drang van de mannen om iets goed te doen voor de mensheid. En dat in de laatste maanden van hun leven. Living is een verdienstelijke hervertelling van het meesterwerk van Kurosawa. Maar er zijn zoveel briljante scenes in Ikuru, waarvoor in Living geen equivalenten zijn. Takashi Shimamura, een van de beste Japanse acteurs, is als de wanhopige hoofdpersoon onvergetelijk en aangrijpend. Compliment voor Bill Nighy dat hij akelig dicht in de buurt komt met zijn magnifieke vertolking.
Living (The Searchers) nu in de bioscopen.
Ulrik van Tongeren