is een juweeltje van het jonge Franse talent Léa Mysius, het magisch-realistische drama gaat over de zintuigen.
De Franse regisseuse Léa Mysius maakt zintuiglijke films. Haar debuutfilm Ava (2017) gaat over een dertienjarig meisje dat blind wordt. In haar tweede film Les Cinq Diables, gaat het om een achtjarig meisje dat een uitzonderlijke gave heeft wat het reukvermogen betreft. De film scheert langs vele genres en metaforen. Het werk van Mysius is origineel, inspirerend en provocerend. Ze heeft een fragmentarische wijze van vertellen, waarbij informatie naarstig wordt achtergehouden.
Les Cinq Diables heeft een onvergetelijk beginbeeld van een stel jonge vrouwen in turnkostuum met een gigantische vuurzee op de achtergrond. Dat beeld roept zoveel emotie op. Kan de rest van de film beantwoorden aan de hoge verwachtingen? Vicky (Sally Dramé) woont met haar moeder Joanne (Adèle Exarchopoulus), die badjuf is, en vader Jimmy (Moustapha Mbengue, brandweerman), aan de voet van de Franse Alpen, bijna sprookjesachtig, nabij Grenoble. Het enigszins ingeslapen gezin wordt wakker geschud door de komst van Julia (Swala Emati), de zuster van haar vader.
Adèle Exarchopoulus in de rol van Joanne, is als actrice altijd een natuurkracht zonder weerga. In de film is dochter Vicky ongerust omdat haar moeder een riskant leven leidt. Zoals zwemmen in december in een ijskoud meer. Het meisje heeft ook in de gaten dat haar moeder een geheime relatie begint met haar tante Julia. Vicky, als enige gekleurde op haar school, wordt gepest, maar trekt zich daar niets van aan. Ze is te druk met het vangen van bijzondere geuren om in potjes te doen.
Vicky is een bijzondere creatie van de piepjonge actrice Sally Dramé. Ze heeft een gigantische afrokapsel. En haar doordringende ogen hebben een hypnotiserende werking. Er gebeuren vreemde dingen, zoals Vicky die via geuren, na flauwvallen tijdreizen kan maken. Het is een familiedrama, bovennatuurlijk en spannend mysterieus. En hangt tevens tegen horror aan. Maar waar gaat de film eigenlijk over? Het gaat over oncontroleerbare krachten zoals liefde en destructie en is weemoedig over gemiste levens.
Maar uiteindelijk zijn de grote thema’s niet belangrijk. Het gaat om de kolkende intensiteit van de film. Mysius heeft er met haar cameraman en mede-scenarist Paul Guilhaume geen verwarrend geheel van gemaakt. Er valt veel te genieten, zoals de wonderschone beelden, gedraaid op Kodak 35 mm. De geurverkenningen van Vicky zijn grappig en eindeloos fascinerend. Er zijn meer films gemaakt over de zintuigen, zoals de Canadese film The Five Senses uit 1999. Les Cinq Diables is niet nieuw op dit gebied, maar wel origineel en intrigerend.
Les Cinq Diables (Gusto) nu in de bioscopen.
Ulrik van Tongeren