Aan de vooravond van de jaarlijkse bijeenkomst van het World Economic Forum (WEF) in Davos half Januari 2023 kwam Oxfam-Novib met een rapport over de toenemende rijkdom van een kleine groep terwijl er nog steeds wereldwijd 1 op de 10 mensen in diepe armoede leeft.

Tussen december 2019 en december 2021 nam het gezamenlijk vermogen van miljardairs dagelijks toe met 2,5 miljard dollar, schreef Novib. Twee derde van de jaarlijkse toename van geld gaat naar de rijkste 1 % van de wereldbevolking. De overige 99 % van de wereldbevolking moet het doen met ongeveer een derde. Bovendien betalen de rijken zeer weinig belasting (volgens het rapport 1 a 4 %). 

Op basis van dit rapport en vergelijkbare rapporten uit vroegere jaren begint Novib een handtekeningenactie onder de naam “BELAST DE SUPERRIJKEN”. Bij 10.000 handtekeningen of meer, ze hebben er nu al 15.000, gaan ze kabinet en politieke partijen aanspreken om deze superrijken extra te belasten. Ondertussen hebben op het WEF een honderd miljardairs al laten weten geen bezwaar te hebben tegen extra belasting, sterker nog zij vragen regeringen met klem hen die belasting op te leggen. 

Een jaar geleden werd ook al een internationale organisatie van miljonairs opgericht die voorstander is van meer belasting  (zie Millionaires for Humanity). Het initiatief kwam van de Deens/Iraanse miljardair Djafar Shalchi. Geconfronteerd met de armoede in de wereld en het eeuwige tekort aan geld van overheden om dit op te lossen, stelde hij voor dat overheden jaarlijks 1 % belasting heffen van het bestaande miljardairsvermogen van 200 biljoen dollar. De opbrengst – 2000 miljard dollar – zou, zo schrijft Djafar, voldoende zijn om alle 17 SDGs (Social Development Goals) van de VN uit te voeren. Protest tegen deze belastingheffing zou volgens Djafar onzin zijn want jaarlijks groeit dit vermogen zonder dat men er iets aan hoeft te doen met 10 %. Zelfs al zouden de overheden 2 a 3 % vermogensbelasting eisen dan nog blijven deze miljardairs superrijk. Ik schreef hier eerder een column over.
Die extra belasting voor de superrijken maakt dus een redelijke kans. 

Vanwaar die plotselinge omslag? 

Zo plotseling is dat niet. Dit thema komt niet ineens uit de lucht vallen. Ruim 30 jaar geleden toen de kloof tussen rijk en arm steeds duidelijker werd, werden door GroenLinks, de SP,  de PvdA en derde wereldorganisaties, waaronder de wereldwinkels, al gesproken over extra belasting onder de naam “Robin Hood Taks”. Het idee dat het toenemende verschil in inkomen en vermogen absurd was en moreel noch politiek te verdedigen, werd algemeen. Dit algemene gevoel, versterkt door talrijke acties, heeft na een tiental jaren de top van de politiek en de miljardairs bereikt. Vervolgens ontstaat er het inzicht dat die kloof niet alleen nadelig is voor de armen, maar – mede door de sociale onrust die er ontstaat -ook nadelig is voor de rijken. Uit een mengsel van morele overwegingen en een licht eigenbelang ontstaat vervolgens de bereidheid om iets van de rijkdom af te staan. Het is een stap op weg naar een samenleving waarin verschillen weer in balans komen Het geeft ook aan dat het signaleren van missstanden en in het vervolg daarop politieke druk uitoefenen via acties en lobbying van levensbelang blijft.

Hans Beerends

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties