Nostalgia is een melancholische en spannende terugkeer van een zakenman naar zijn geboortestad Napels, de stad die hij veertig jaar geleden verliet.

Mario Martone is de regisseur en medeschrijver van Nostalgia en zelf geboren en getogen in Napels. Felice keert na een veertigjarige afwezigheid terug naar de stad om voor zijn bejaarde moeder te zorgen. De vijftiger worstelt met herinneringen en demonen uit het verleden. Napels is de stad van de maffia. Een boezemvriend van hem uit het verleden, is een gevreesde gangsterbaas geworden. Het onderwerp van de film is niet de maffia. Deze organisatie is het sluimerend kwaad wat voor de onderhuidse, soms ondraaglijke spanning zorgt.

Nostalgia is een intrigerend portret van Napels, maar in feite blijft de handeling beperkt tot de wijk La Sanitá. Het is een labyrintische wijk, waar van de smalle steegjes een stille dreiging uit gaat. Het onophoudelijk gezoem van scooters is het geluidsdecor. Felice probeert zich zijn voetstappen uit het verleden te herinneren. Hij kijkt en zuigt de werkelijkheid in zich op. Het is echter een veranderde situatie, die veranderingen zijn bijna onzichtbaar. De film is ijzersterk in het tonen van een serene realiteit, waarbij de onderhuidse spanning onmiskenbaar is.

De rustige en stoïcijnse aanwezigheid van acteur Pierfrancesco Favino als Felice, trekt ons het verhaal in. Hij is een formidabel acteur in topvorm. Tijdens zijn talrijke wandelingen door de stad komt Felice halfvergeten kennissen tegen en gaat hij zich bezighouden met liefdadigheid. Een jonge priester is het verbindende element tussen hem en de samenleving.  Langzaamaan beseft Felice dat hij voorgoed wil terugkeren naar Napels. Het hoe en waarom is de grote vraag. De reden voor zijn lange afwezigheid wordt stapsgewijs onthuld. Maar waarom zou hij als moslim en succesvol zakenman uit Caïro dit potentiële wespennest als woonplaats kiezen?

Misschien uit nostalgie naar zijn jeugd, het woord krijgt in de film een bijna dreigende lading. Door nostalgie kan zomaar de blik op het heden verdoezeld worden. De plotselinge dood van zijn moeder zou een signaal moeten zijn om te vertrekken. Dat doet Felice echter niet. Hij blijft rondhangen en wandelen alsof het noodlot zijn uiteindelijke bestemming is. Maar Napels is goor en groots, onvergetelijk en moeilijk los te laten.

Nostalgia (Paradiso Film) nu in de bioscopen.

Ulrik van Tongeren