Tekst: Anarchistische vrouwen
Foto’s: Jan Kees Helms

Zondag  5 maart stonden we, voor het vijfde jaar alweer, bij de vrouwenbajes in Nieuwersluis, Met behulp van vuurwerk, rookpotjes, vlaggen en lawaai . In het kader van Internationale Vrouwendag wilden we de vrouwen die hier binnen zitten laten weten dat we ze niet vergeten zijn. Op vrouwendag draait het éventjes om de rechten van vrouwen. Maar blijkbaar niet van alle vrouwen. Want de mensen die hier opgesloten zitten, voor wat voor reden dan ook, hebben niet diezelfde rechten. Dat vinden wij belachelijk en daarom stonden we er dit jaar weer.

Er was een mooie opkomst van ongeveer 30 enthousiaste mensen die allemaal goed lawaai konden maken. Ook werden er speeches gehouden, waaronder een korte van iemand wiens vriendin binnen zat. Met dank aan Theaterstraat konden we weer muziek draaien, waarvan de vrouwen binnen konden meegenieten – hopelijk ook aan de andere kant van de gevangenis. Helaas zagen we geen vrouwen op de luchtplaats, maar regelmatig hoorden we gejuich van binnenuit en konden we zwaaien naar de mensen die we achter de ramen zagen, één iemand is het zelfs gelukt een zakdoek uit het raam te zwaaien. We sloten af met de mededeling dat we, als we tegen die tijd het gevangenissysteem nog niet hebben afgebroken, volgend jaar weer terugkomen!

BRICK BY BRICK, WALL BY WALL, EVERY PRISON HAS TO FALL!

Met speciale dank aan iedereen die er was, Theaterstraat, Alertfonds en Paper Jam. En natuurlijk Deeez! voor de prachtige foto’s.
Our passion for freedom is stronger than your prisons

***speech***
De muren van het gebouw voor ons, houden niet alleen de mensen binnen gevangen. De muren van dit gebouw, houden ook de mensen erbuiten vast. De muren van een gevangenis zorgen ervoor dat jij en ik ons aan regels houden die we niet zelf bedacht hebben. Dat we ons aan regels houden waar we geen invloed op hebben. Regels waar we niet bij gebaat zijn. Regels die voor burgers gelden, maar niet voor bedrijven.

Het is een mythe dat een samenleving beter wordt door mensen te straffen als ze zich niet aan de wet houden. En het is een mythe dat een samenleving beter wordt als we mensen opsluiten, in plaats van voor ze te zorgen.

Veel mensen kunnen zich een wereld zonder gevangenissen moeilijk voorstellen. Dat komt doordat kapitalisme gevangenissen nodig heeft om overeind te blijven. Kapitalisme heeft het nodig dat we individuen de schuld geven van systemische problemen. Kapitalisme heeft het nodig dat we het afkeuren dat iemand eten steelt, maar niemand verantwoordelijk houden voor de armoede waarin diegene leeft. Kapitalisme heeft het nodig dat we iemand veroordelen vanwege het ingooien van een ruit, en ondertussen niemand verantwoordelijk houden het veroorzaken van deze woede. Kapitalisme heeft het nodig dat we de verantwoordelijkheid voor collectieve problemen op ons nemen, uit angst gevangen genomen te worden.

Vandaag staan we hier in solidariteit met de vrouwen wel binnen de muren van deze gevangenis zijn geraakt.

Hier zitten vrouwen die geen straf verdienen.
Vrouwen die geen opsluiting verdienen.
Hier zitten vrouwen van wie de vrijheid ten onrechte ontnomen is.

Hier zitten vrouwen die probeerden te overleven in een systeem dat ze in de steek liet.
Vrouwen die tig keer om hulp hebben gevraagd, maar dit niet kregen.
Vrouwen die zichzelf moesten verdedigen, omdat niemand anders het deed.
Hier zitten vrouwen die op de barricades stonden, omdat ze een betere toekomst willen voor iedereen.
Vrouwen die in hun eentje voor drie kinderen moesten zorgen.
Vrouwen die niet meer wisten hoe ze de rekeningen moesten betalen.
Vrouwen die in een gewelddadige relatie zaten.
Hier zitten vrouwen die te lang op de wachtlijst van de ggz stonden.
Vrouwen die hard werkten voor hun gezin.
Vrouwen die de taal niet spraken.
Hier zitten vrouwen die onderdak nodig hadden.
Vrouwen die alleen maar het beste wilden doen.
Hier zitten vrouwen die de wet niet kenden.
Vrouwen die niets verkeerd gedaan hebben.

Hier zitten vrouwen die hulp verdiend hadden.

Ik houd mijn mond niet zolang we een samenleving hebben waarin mensen gestraft worden, in plaats van geholpen. En ik houd mijn mond niet totdat we de tijd en de ruimte hebben om voor elkaar te zorgen. Ik houd mijn mond niet totdat we onze problemen samen op kunnen lossen en totdat de muren die ons allemaal gevangen houden omver zijn geworpen.