Conventioneel verslavingsdrama To Leslie met een fenomenale Andrea Riseborough in de hoofdrol.
Alcoholist spelen is een dankbare taak voor een acteur. Maar om het goed te doen, vraagt om veel techniek. De Britse actrice Andrea Riseborough is altijd de beste, in welke film ze ook speelt. Van kostuumdrama tot sociaal realistisch drama, het maakt niet uit. Ze is een ware kameleon, onherkenbaar van film tot film. Ze is in elke rol memorabel tot briljant. De acteeruitdaging is klip en klaar. Andrea haalt alles uit de kast om een geloofwaardige alcoholiste neer te zetten.
Leslie is een alleenstaande moeder met een zoontje, die zes jaar eerder 190.000 dollar in een loterij won en alles heeft verzopen. Na zes jaar is ze dakloos, steelt en bedelt ze om aan drank te kunnen komen. Als film is het een opeenstapeling van clichés. Leslie’s leven is een eindeloze opsomming van gemiste kansen…. Kan ze haar leven beteren? Leven met haar inmiddels volwassen zoon mislukt omdat ze ook van hem steelt. Leslie keert terug naar haar geboorteplaats in Texas en merkt dat ze van heldin tot pispaal verworden is.
Er zijn genoeg mensen die haar onderuit willen halen, inclusief haar familie. Dat is zo’n beetje de plot. Regisseur Michael Morris is niet vies van clichés. Maar zijn geheime wapen is Andrea. Ze springt van luidruchtige agressie naar zoetsappigheid en wentelt zich in stille wanhoop. De virtuositeit van de actrice staat buiten kijf. De overige personages zijn voorspelbaar, Riseborough is echter nooit voorspelbaar. Ook speelt natuurtalent Allison Janney een sublieme bijrol als de grootste kwelgeest van Leslie. De confrontatie tussen Riseborough en Janney is een duel tussen acteer titanen.
Intrigerend zijn de kroegscenes. Daar zien we Leslie rondhangen en op een pathetische wijze aantrekkelijk zijn. Ze is kwetsbaar en beseft de vernedering niet. Alcoholisten hebben dat meestal niet in de gaten. Alles voor een gratis borrel, zodoende liggen de roofdieren op de loer. De legendarische Susan Tyrrel speelde in Fat City (John Huston, 1972) de grootste kroegtijger ooit. Haar vertolking was van een ongekende rauwheid, pijnlijk om te aanschouwen. Die van Riseborough gaat niet zo diep, is niet zo doorleefd als die van Tyrrel. Haar vertolking is echter pure techniek. Ze kreeg er een Oscarnominatie voor.
Elke film heeft een bijzonder detail, een briljante flits uit het niets. Hier is het de tv-opname van de loterij-overwinning van Leslie. Ze is in extase, maar haar zoontje staat daar emotieloos en verveeld bij. Dit onverwachte detail zindert de rest van de film na.
To Leslie (Paradiso Film) nu in de bioscopen.
Ulrik van Tongeren