Geveld door een zware verkoudheid, keek ik zaterdag 11 Maart naar de bezetting van de A 12 door Extinction Rebellion. Wat was ik daar graag bij geweest. Het zag er gezellig uit. Ouders die met hun kinderen spelletjes deden. Ouderen met rollator, studenten met een laptop en aan weerskanten grootouders voor het klimaat die de zittende activisten aanmoedigden. In de Volkskrant een foto van Hannah Prins van Extinction Rebellion in gesprek met politie coördinator Peter Dik. Zij kijkt hem breed lachend aan en hij reageert met een vaderlijke grijns. Extinction Rebellion heeft een nieuwe vorm van actievoeren uitgevonden. Hier staat niet meer, zoals in het verleden bij acties over Vietnam, Angola, Chili en Nicaragua, de woedende activist met gebalde vuist die van de overheid eist afstand te nemen van wrede dictators, maar hier staat de bezorgde burger die de regering vermaant zijn verstand te gebruiken. Zoals bezorgde ouders hun kind aansporen om nu eindelijk hun kamer eens op te ruimen, zo spoort deze bezorgde burger zijn regering aan om nu eens te stoppen met 17.5 miljard euro weg te geven aan die roversbende van de fossiele industrie. 

Hoeveel begrip er ook is over het klimaatdoel van de actie, toch roept de overheid vroeg of laat de activisten op de bezetting te eindigen. Gejoel en gejuich is het antwoord en iedereen gaat door met spelletjes, muziek maken en dansen en springen. Laat in de avond ging de waterspuit erop. Kinderen en minder validen kregen nog de gelegenheid weg te komen maar de rest gehuld in stevige regencapes moest de storm doorstaan. Bezetters konden daarna nog droge kleren krijgen maar het betekende wel het einde van de bezetting. En nu maar hopen dat de regering weer een regering wordt die doet waar ze voor aangesteld is, namelijk ervoor zorgen dat haar burgers op een veilige wijze kunnen leven.

Wegspuiten schandalig?

Greenpeace vond het wegspuiten van de bezetters schandalig. Daar ben ik het als ervaren demonstrant en lid van Greenpeace, Milieudefensie en Natuurmonumenten niet mee eens. 

Als je er als actiegroep voor kiest om een wet te overtreden om aandacht te krijgen voor een misstand, dan kan je verwachten dat de overheid als wetshandhaver vroeg of laat ingrijpt. Sterker nog, dat mag je hopen. De overheid had ook het verkeer kunnen omleiden en dan hadden ze daar kunnen blijven zitten tot Sint Juttemis. In dat geval vervluchtigt de actie, de aandacht verflauwt en de bezetters zitten dan voor joker. Dat dit geen theoretische gedachte is, bleek uit de bezetting van het Beursplein in Amsterdam door Occupy Amsterdam in oktober 2012. Occupy was ontstaan in de VS na het failliet van Lehman Brothers. Gedupeerden en actievoerders bezetten Wallstreet en de Occupy-actie werd wereldwijd overgenomen. Honderden tenten stonden op het beursplein en internationale actiegroepen vroegen aandacht voor dit speculantenschandaal. Na een week actievoeren wilde de Gemeente Amsterdam de bezetting stoppen maar erg veel druk oefende ze niet uit. De bezetters bleven en de Gemeente liet het daarbij. Binnen een paar weken werd Occupy een toeristische attractie en nog een paar weken later ging de veelbelovende sensationele actie als een nachtkaars uit. 

Wil je zo n situatie voorkomen dan moet je zoals Extinction Rebellion deed, ter wille van de publiciteit, sommige wetten bewust overtreden. Burgerlijke ongehoorzaamheid mag wil het politiek effect hebben. Het uiteindelijke doel blijft de regering via vermaning en protest te dwingen haar verantwoordelijkheid te nemen.

Hans Beerends

Abonneer
Laat het weten als er

*

1 Reactie
Oudste
Nieuwste Meest gestemd
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties
Boemboem
11 maanden geleden

Ik ben het met u eens dat ik ook toe ben aan normaal volk actievoerders in plaats van die eeuwige anarchisten met bivakmutsen. Echter, waarom stond dit normale volk niet op de stoep van het Binnenhof na de Toeslagen Affaire? Dan wel in Groningen om de slachtoffers van de gaswinning bij te staan? Wat het klimaat betreft: volgens de Bijbel komt er sowieso een apocalyps. Het is handiger om je hierop voor te bereiden dan om eindeloos over het klimaat te zeuren.