Une belle course is een gedenkwaardige rit door Parijs, prachtig verteld, met drie fantastische acteurs.
Franse publieksfilms hebben een vast stramien, ze moeten lichtvoetig, romantisch, grappig en sentimenteel zijn. Het zijn herkenbare verhalen die vooral het thuispubliek bekoren. Soms sijpelt zo’n film de Nederlandse bioscopen binnen. Wij krijgen vooral de artistiek hoog aanschreven Franse films te zien. Vergeet niet dat publieksfilms evenzeer met veel inventiviteit gemaakt worden.
Parijs in 2022. De 46-jarige taxichauffeur Charles werkt vijftien uur per dag, zes dagen in de week en toch balanceert hij op de rand van de financiële afgrond. Bovendien kan hij zomaar zijn rijbewijs kwijtraken door zijn impulsieve gedrag. Dus kan er geen lachje af, hij zit verbitterd achter het stuur van zijn Renaud. Dit levert een sterk begin van Une belle course op. Er zijn mensen die altijd alternatieve routes in het drukke Parijs voorstellen, dat maakt Charles razend.
Laat nu de 92-jarige Madeleine die naar een verzorgingstehuis moet verhuizen, het vrachtje van Charles worden. Van de andere kant van Parijs wil ze ook nog langs belangrijke plaatsen van haar verleden rijden. Omwegen waar Charles niet op zit te wachten. Die omwegen brengen flashbacks uit het bewogen leven van Madeleine. Charles zit niet op de amoureuze en familie herinneringen van een oude dame te wachten. Maar hij, evenals de bioscoopkijker, wordt langzaamaan meegezogen in haar herinneringen. Het zijn donkere herinneringen, waar menig publieksfilm voor terug zou schrikken. Serieuze thema’s als huiselijk geweld en ouder worden komen aan bod.
De casting van de film is een schot in de roos. Madeleine wordt gespeeld door de legendarische zangeres en actrice Line Renaud. Haar tegenspeler is de komiek Danny Boon, hier in een serieuze rol. Hij werd bekend door Bienvenue Chez Les Ch’tis. De gesprekjes in de taxi tussen de twee zijn de hoogtepunten van de film. Hoe Madeleine met haar immense charme Charles en ons weet te betoveren, is memorabel. Vermeld mag worden dat Alice Isaaz als de jonge Madeleine het trio grandioze vertolkingen completeert. Tevens zijn de prachtige beelden van Parijs bijna hypnotiserend goed. De taxi rijdt door minder bekende wijken, naast de Eiffeltoren en andere toeristische gebouwen. Parijs is nog steeds de mooiste stad van de wereld.
Regisseur Christian Carion heeft ervoor gewaakt zijn film sentimenteel te maken, het sentiment is de ontroering die we ondergaan. Duivels knap dat deze gefragmenteerde vertelling, met de zware lading van de emotionele flashbacks, werkt. Dat kost tijd, maar het is de kwaliteit van de acteurs die ons bij de les houdt.
Une bonne course (Paradiso Film) vanaf 30 april in de bioscopen.
Ulrik van Tongeren