Aurora’s Sunrise is een hartbrekende animatiedocumentaire over een jonge vrouw die aan de Armeense genocide ontsnapte.

Aurora’s Sunshine van de Armeense regisseuse Inna Sahakyan gaat over het bewogen leven van Aurora Mardiganian. Als vijftienjarige vluchtte ze voor de Ottomaanse terreur en wist tevens te ontkomen aan de slavernij. Ze verloor bijna haar gehele familie. De genocide duurde van 1915 tot 1923. Aurora wist te ontsnappen en de Verenigde Staten te bereiken. Doel was ook om haar broer te vinden die in Amerika had moeten zijn. Ze wist in het nieuws te komen, haar levensverhaal werd in vele kranten opgeschreven.

Aurora’s beroemdheid leidde ertoe dat ze gevraagd werd om op achttienjarige leeftijd de hoofdrol te spelen in Auction of Souls, een groots opgezette verbeelding van de Armeense genocide. In feite speelde ze zichzelf. De voltooide film werd met succes op vele plaatsen in Amerika vertoond, Aurora maakte inleidingen voor de vertoningen. Hierdoor herleefde ze steeds weer haar trauma’s. Haar weldoeners waren niet bepaald goed voor de jonge vrouw. Exploitatie zou je dat kunnen noemen. Het opgehaalde geld werd gebruikt om Armeense vluchtelingen te helpen.

De animatiedocumentaire wordt hybride genoemd. Dat betekent dat er verschillende elementen in elkaar verweven zijn. De handeling van de film is geanimeerd, dit is een tekenfilm voor volwassen. Tussendoor zijn er interviews met Aurora op oudere leeftijd, ze overleed in 1994. Jammer dat er slechts achttien minuten durende fragmenten, van slechte kwaliteit, gevonden zijn van Auction of Souls. Deze zwijgende film in zwart-wit is een massa spektakel met een zwaar melodramatische inslag.

Het animatie deel van de documentaire is adequaat en merkwaardig genoeg rustgevend, in tegenstelling tot de heftige niet geanimeerde elementen. Meest memorabele momenten in Aurora’s Sunshine zijn de imposante fragmenten uit Auction of Souls en de statige foto’s van de familie, doorspekt met foto’s van anonieme lijken na de slachtingen. Het zijn stille beelden die pijn doen. Natuurlijk zijn de scherp verwoorde getuigenissen van Aurora als oude vrouw, eenzaam op de wereld, hartverscheurend. Aurora leefde anoniem met haar gezin in Los Angeles. Haar waarschuwende laatste woorden aan het eind van de film hakken erin.

Aurora’s Sunshine (Periscoop Film) nu in de bioscopen.

Ulrik van Tongeren

 

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties