De Antilliaans-Nederlandse regisseur Felix de Rooy wordt met zijn magische kunst geëerd in Eye en het Stedelijk Museum.
Felix de Rooy (1952) is afkomstig uit Curaçao en is een artistieke duizendpoot. Hij is beeldend kunstenaar, acteur, filmregisseur, schrijver, tv-theatermaker en curator van tentoonstellingen. In het Eye programma staan de drie speelfilms die hij maakte met Norman de Palm centraal: Desiree (1984), Almacita di Desolato (1986) en Ava & Gabriel – Un Historia di amore (1990). Hieromheen vertoont Eye onder meer korte films van hem en de films waarin hij als acteur optrad. Er zijn natuurlijk enkele films die geïnspireerd zijn door het werk van de Rooy.
Almacita di Desolato is een magisch realistische vertelling over de doofstomme priesteres Almacita die haar dorp moet beschermen tegen boze krachten. Ze voedt de uitgehongerde dorpsbewoners, die zijn in extase wanneer Amasita magische vruchten meeneemt. De film is gebaseerd op Antilliaanse mythes en speelt in een woeste uithoek van Curaçao, waar de elementen een teisterende kracht hebben. Plotloos is het, de film is een opeenstapeling van statische tableaus. Je hebt de dorpsbewoners, de rondzwervende priesteres en de elementen. De nietige mens gesteld tegen de elementen is de ziel van dit werk.
Almacita di Desolato doet tevens denken aan een passiespel, maar dan een obsederende versie daarvan. Het zijn de expressieve ogen van actrice Marianne Rolle die dit exotische drama kracht geven. De fantastische kleurige beelden van cameraman Ernest R. Dickerson geven de film cachet. Maar het is een moeilijke film om te verwerken, onconventioneel en grensverleggend is het zeker. Onvergelijkbaar en uniek, knap dat Felix de Rooy en Norman de Palm hier geen folkloristisch spektakel van hebben gemaakt.
Vier jaar laten kwamen ze met iets totaal anders: Ava and Gabriel – Historia di Amore. Dat gaat over een zwarte Surinamer die een wandschildering van de maagd Maria moet schilderen. Schooljuf Ava poseert voor de schildering. Hij maakt er een zwarte Maria van, dat roept grote weerstand op bij de plaatselijke bourgeoisie. In vergelijking tot Almacita di Desolato is dit zwoele drama met veel humor, bijna frivool. Het in de titel verwoorde liefdesverhaal is eigenlijk een zijlijn. Ava and Gabriel gaat vooral over hoe de verschillende bevolkingsgroepen met elkaar overhoopliggen. De arrogante Nederlandse notabelen tegenover de plaatselijke, enzovoort.
Die Nederlanders komen er slecht vanaf in de film. Toch komt de film over als een waarheidsgetrouwe analyse van klasse verhoudingen en racisme in Curaçao. Het alweer sublieme camerawerk van Ernest R. Dickerson maakt het een genot om naar te kijken. De kleuren, de verbijsterende dansscènes en de muziek zijn meeslepend. Er zit in Almacita di Desolato ook een geweldige dansscène.
Felix de Rooy: The Museum of My Mind van 6 tot 27 mei in Eye Amsterdam.
Tentoonstelling Felix de Rooy, van 23 april t/m 3 september in het Stedelijk Museum in Amsterdam. Hier vooral aandacht voor de beeldende kunst van de Rooy.
Ulrik van Tongeren