1 Het bevorderen van maatschappelijk verantwoord ondernemen alsmede duurzaamheid en 2 het dichten van de toenemende kloof tussen arm en rijk zijn vraagstukken die de komende 20 jaar opgelost moeten worden. Dankzij acties vanaf de jaren 70 door Milieudefensie, Greenpeace, tientallen landencomités en het netwerk van wereldwinkels en andere lokale groepen zijn bovengenoemde begrippen thans onderdeel geworden van de algemene publieke opinie. Met uitzondering van een enkele malloot is iedereen, van rijk tot arm, van overheid tot bedrijfsleven, van links tot rechts ervan overtuigd dat dit de vraagstukken zijn die op korte termijn aangepakt moeten worden. We hoeven niet langer te vechten tegen onbekendheid maar wel tegen onwil, domheid en behoudzucht.                

Met name de behoudende delen van het bedrijfsleven en de overheid gesteund door rijk geworden burgers en aandeelhouders erkennen wel het probleem, maar door relativering, het uitstellen van beleidsmaatregelen, traagheid in handelen alsmede handelingsonbekwaamheid, wordt de koe niet bij de hoorns gepakt, worden kool en geit gespaard en als een kat in het nauw, hoopt men op ja waarop eigenlijk?
Men hoopt tegen beter weten in op een wonder!                  

Het is aan ons, klimaatactivisten, armoedebestrijders, antiracisten, feministen en de honderden lokale actiegroepen waaronder de wereldwinkels om valse hoop om te zetten in een reëel perspectief. 

Zoals de organisaties van arbeiders in de 19e en begin 20e eeuw zorgden voor een sociale verzorgingsstaat in Europa zo zullen de huidige generaties, jong en oud via publicaties, lobbywerk, bewustzijnseducatie en niet te vergeten demonstraties (zoals Pinksterzaterdag 27 Mei bezetting A 12) moeten zorgen voor een Groene (r) evolutie gekoppeld aan een gelijkwaardige en rechtvaardige samenleving voor alle aardbewoners. Geen geringe maar wel een uiterst zinvolle opdracht die we met vreugde mogen oppakken ..

Hans Beerends