Priscilla is een beklijvend en aangrijpend melodrama over Priscilla, de vrouw van Elvis Presley.
Priscilla Beaulie is een veertienjarig schoolmeisje wanneer ze Elvis op een Duitse legerbasis ontmoet. De rocklegende valt als een blok voor het meisje. Priscilla is vanuit het perspectief van haar bedacht, Elvis is veeleer een bijfiguur. Gespeeld door Jacop Elordi (prachtige rol) torent hij hoog boven Priscilla (Cailee Spaney) uit, het meisje is bijna nietig. Elvis moet zich ver vooroverbuigen om haar te zoenen. Regisseuse Sofia Coppola heeft geen sensationeel verhaal gemaakt, ze volgt bijna nuchter het leven van Priscilla. De film is gebaseerd op de memoires van haar: Elvis and Me en bestrijkt maar liefst veertien jaar van Priscilla. En de kolonel van Elvis komt nooit in beeld.
Priscilla is een typische Coppola heldin met de jonge vrouw die uit een gouden kooi probeert te breken. De film spiegelt zich aan Coppola’s Marie Antoinette (2006). Graceland zou je kunnen zien als een Amerikaans paleis. Priscilla heeft evenals Marie Antoinette te kampen met een publiek leven waar ze onderschikt is aan de normen van de vorst, Elvis gedraag zich ook als een koning. Elvis voegt haar toe aan zijn vriendenkliek die de hele dag bij hem rondhangt. Wanneer hij op tournee gaat dwaalt Priscilla eenzaam rond in het gigantische Graceland. Op krantenpagina’s ziet ze de affaires die Elvis heeft met starlets. Bij thuiskomst verwijt ze het hem, dan komt zijn brute kant naar boven.
Coppola is stilistisch ijzersterk, kostumering en decorontwerp zijn altijd top. Ze had dit keer minder geld, maar heeft de beperking gebruikt om een intiemere film te maken. Samen met kostuumontwerpster Stacey Battat vertelt ze het verhaal met de kleding van Priscilla, een onafzienbare hoeveelheid jurkjes passeren de revue. De texturen van de stof en hoe het gesneden is, de kleuren, de plooien en de knopen. De garderobe van Priscilla is al een bioscoopkaartje waard. Elvis regisseert de kleding, make-up en kapsels, Lichtblauw moet haar kleur zijn, dat is de ijzeren controle die haar leven verstikt. Hun relatie gaat ook gaandeweg van naïef romantisch naar kil.
In 1999 debuteerde Sofia Coppola met The Virgin Suicides, de film is met een onverwachte bravoure gemaakt. Het is een dromerige film over zelfmoord met een hypnotiserende Kirstin Dunst, Coppola schrikt niet terug voor het sinistere van de dood. Ze maakt geen zachte, poezelige films. De zusters in Beguiled (2017) worden bloeddorstig, zijn genadeloos. Daarom is de huiveringwekkende kant van Priscilla geen grote verrassing. Cailee Spaney is briljant in haar rol van Priscilla, het kwetsbare meisje transformeert gelukkig naar een zelfbewuste vrouw. Het loopt echter zelden goed af met de heldinnen van Coppola.
Priscilla (Cinéart) nu in de bioscopen.
Ulrik van Tongeren