Shockerende videokunst en de Robbie Müller prijs.
De Schotse videoartieste Rachel MacLean zat in het In Focus programma met twee verzamelprogramma’s en twee installaties, te zien op IFFR. Het programma Dangerously Cute werd tegen het eind van het festival voor een bijna lege zaal vertoond. Feed Me is een van de drie video’s. Op papier is het een hedendaagse allegorie van de zeven dodelijke zonden. Maar eigenlijk is het een versie van het klassieke sprookje van roodkapje en de wolf. In 2015 gemaakt is de zestig minuten durende video een profetische verkondiging van wat er nu in de wereld gaande is op het gebied van kindermisbruik. De ceremoniemeester is een deftige Engelsman met pedofiele neigingen.
Essentie van het verhaal is, dat het een relaas is van een jong meisje die door duivelse krachten ingepalmd dreigt te worden. Het is tevens een vlijmende satire over de giftige media en de hebzuchtige corporaties, wier alliantie destructief is. Die macht richt zich op alles en iedereen, maar vooral op de onschuldige jeugd. Feed Me behelst ook consumeren en de consumptiemaatschappij. De personages die opgevoerd worden zijn de meest sinistere ooit op video en film vastgelegd. MacLean speelt alle personages, heeft acteurs ingehuurd voor de stemmen. Het kleurenpalet is giftig neon, met de nadruk op misselijkmakend roze.
Feed Me van Rachel MacLean
Onbewust refereert de video aan Epstein eiland, Hollywood, pedofilie van de elite en kinderhandel. Die dingen waren in 2015 al bekend. Schokkend is overigens het feit dat Nederland het centrum van kinderporno in de wereld is. In korte sketches ontrolt Feed Me zich, de tergende zwarte humor zou verlichting moeten geven, maar zorgt eerder voor beklemming. Shockerend is een te zacht woord voor de donkere wanstaltigheid en ziekelijke perversies die hier getoond worden. McLean is een scherpe denker en een briljante beeldenmaker met video, maar ook met digitale schilderijen, installaties en beeldhouwkunst.
De dwingende kreet ‘Feed Me’ resoneert en wordt niet alleen gebruikt door Rachel MacLean maar ook door andere artiesten zoals: Janis Rafa in haar Eye tentoonstelling Feed me. Eat me. Cheat me. Voorspellen de kunstenaars de aankomende wereldwijde voedselcrisis; hongersnood dus?
Grimm Vandekerckhove
Belangrijke prijs op IFFR was de Robbie Müller Award toegekend aan de Vlaamse cinematograaf Grimm Vandekerckhove. Robbie was een legendarische Nederlandse cameraman, inspiratiebron voor vele cinematografen. In verband met deze prijs werd de nieuwe film Here van regisseur Bas Devos vertoond. Beiden werkte al meerdere keren samen. Here is een kleine kwetsbare film met het prachtige camerawerk van Grimm. Het eenvoudige verhaal gaat over een Roemeense bouwvakker en een Chinees, Belgische biologe die elkaar ontmoeten. Het is opgenomen in de groene rafelrand van Brussel. Vandekerckhove heeft de groene natuur geobserveerd en met zijn filmcamera gevangen, alsof het de tropische jungle betreft. Uniek.
De Talk met Grimm Vandekerckhove was een van de memorabele in de geschiedenis van IFFR. Grimm verschuilt zich graag achter zijn camera en wil nooit in de spotlight staan. Maar hier moest hij het podium op. Het duurde even, maar toen hij zijn technische proces kon formuleren, ging hij los, boeiend om te ervaren hoe films gemaakt worden. Een andere vraag is, waarom kan een film van dat niveau niet gerealiseerd worden in Nederland? De artistieke film in Nederlands zit in een diep dal. Holly van Fien Troch is ook al zo’n prachtig en grensverleggend werk. Beide films met beperkte middelen gemaakt, hebben een overdonderende impact.
Goed nieuws is dat beide in de Nederlandse bioscopen komen, Here in juni, Holly vanaf 7 maart.
International Film Festival Rotterdam t/m 4 februari 2024
Ulrik van Tongeren