Door Ulrik van Tongeren
Un Beau Soleil Intérieur is een verrukkelijke en briljante komedie van Claire Denis over de onmogelijkheid van de liefde.
De twee films die Claire Denis met Juliette Binoche maakte zitten niet in het Denis retrospectief van Eye. Vooral Un Beau Soleil Intérieur uit 20017 missen we met smart. Deze film is toch iets anders dan grimmige drama’s als Les Salauds en L’intrus waarin de donkere zijde van de mensheid wordt belicht. Normaal gesproken zit er best humor in de films van Denis, wellicht wat sluiks, maar hier heeft ze werkelijk de sluizen opengezet. In het jasje van serieus drama gegoten is dit een briljante komedie over de onmogelijkheid van lief hebben. Het is ook nog de meest woordelijke film van Denis. Visueel is het trouwens een feest met het camerawerk van Agnes Godard. Het prachtige Vendredi Soir van Denis kan gezien als een voorstudie van Un Beau Soleil Intérieur. De andere samenwerking van Denis met Binoche is Avec Amour et acharnement (2022). Die film is een tikje te naargeestig, de geweldige acteurs die hectisch rondrennen met mondmaskers op en af. Ja, die tijd.
Juliette, rond de vijftig, is een gescheiden beeldend kunstenares met een dochter van tien en woont in Parijs. Aangrijpend en aandoenlijk vertolkt door Juliette Binoche is ze wisselend humeurig, melancholisch en hoopvol. Die stemmingswisselingen doet ze zichzelf aan. Als ze nou maar eens de juiste man zou vinden. Maar daar ligt het probleem; ze heeft het talent om altijd de verkeerde man te kiezen. Dat leidt in de film tot een hilarische galerij van minnaars. De film begint met een expliciete seksscène met Vincent (Xavier Beauvois, collega regisseur), een echte rotzak, maar daarom des te aantrekkelijker voor Juliette zegt ze later in de film. Daarna komt de zelfingenomen acteur (Nicolas Duvauchelle) die aan de lopende band twijfelt aan alles en nooit zijn mond houdt. Niet bepaald amoureus.
De ex-man (Laurent Gréville) van Juliette beland bij haar in bed. De werkende klasse wordt vertegenwoordigd door de mysterieuze Sylvain (Paul Blain) die op het nummer Working at Last van Etta James met onze heldin danst. De fenomenale Alex Descas speelt een misschien toekomstige minnaar van haar. De ontmoetingen met deze minnaars zijn fragmentarisch gemonteerd door Denis, ze vloeien als het ware in elkaar over. Ondanks de virtuoze woordenstroom (scenario van Denis en Christine Angor) blijven de ongemakkelijke momenten hangen, geïllustreerd met de plichtmatige omhelzingen en autoritten. Maar het is vooral het gezicht van Juliette Binoche wat mateloos fascineert. Het brede register van emoties, van wanhoop, berusting en vechtlust sijpelen samen. Door de lichtelijk betraande ogen van Binoche glinstert zowaar levenslust. Alsof ze beseft dat ooit haar ideale liefdespartner het toneel zal betreden. Het is een grootse vertolking van Binoche, misschien wel haar allerbeste.
Als we denken dat alles al gezegd en gedaan is, doemt Gerard Depardieu op als een soort waarzegger, die Juliette gaat verklaren wat er mis is met haar keuze wat mannen betreft. Aan de hand van foto’s wordt dat gedaan, echter de meeste aandacht wordt besteed aan minnaars van Juliette waar geen foto’s van zijn. Depardieu in topvorm is een onvoorziene attractie. De acteur wilde een minnaar van Juliette spelen. Een typisch geniale zet van Denis om hem in deze rol te droppen Grappig ook dat het consult doorloopt onder de eindtitels.
Un Beau Soleil Intérieur (Contact Film) is online te zien.
Retrospectief Claire Denis: Trouble-Making Magic duurt tot 20 maart in Eye, Amsterdam.