Memory is een psychologisch liefdesdrama over twee psychisch beschadigde mensen.
Door Ulrik van Tongeren
Het zou zomaar het begin van een horrorfilm kunnen zijn: in de avond ontmoet een vrouw een man op een reünie, ze ontvlucht hem maar hij volgt haar naar haar huis. In de ochtend ziet ze hem vanuit haar raam verkleumd ineen gedoken liggen. Later praat ze met hem, hij weet niet hoe hij daar terecht is gekomen, of waarom hij daar is. De bebaarde man, gespeeld door Peter Sarsgaard, blijkt vroege dementia te hebben. Sylvia (Jessica Chastain) is ex-alcoholiste en heeft jeugdtrauma’s.
De Mexicaanse regisseur Michel Franco maakt films die ongemakkelijke kijkervaringen zijn. Zijn vorige film Chronic (2015, met een briljante Tim Roth) gaat over een verzorger van terminale patiënten. Hij is een gepassioneerde verzorger die allerlei grenzen overschrijdt met zijn patiënten. Het is een verontrustende film, die flink uithaalt naar de medische ethiek. Laat nu in zijn nieuwe film Sylvia ook een verzorger zijn. Ze ontfermt zich later in de film over Saul. Deze nieuwe film van Franco is minder gedurfd, neigt naar melodrama. Is meer mainstream. Het is wel complexer dan Chronic, met de families van Sylvia en Saul. Die helemaal niet verguld zijn met de opbloeiende relatie tussen de twee. De 13-jarige dochter van Sylvia geeft wel haar goedkeuring.
Mooi om de gaandeweg hartstochtelijker relatie van Sylvia en Saul te zien, een unieke relatie. Franco doet alles om dat allemaal geloofwaardig te maken. Maar de acteurs doen het zware werk. Franco doet het in zijn uitgebeende realistische stijl. Er zit enige psychologie van de koude grond in, met Sylvia die alcoholiste werd om haar jeugdtrauma’s weg te drinken. Sylvia weet hoe ze moet zorgen voor ex-daklozen in een tehuis. Saul blijft een schimmig personage, we leren niets over zijn voorgeschiedenis. Het is het charisma van Sarsgaard en zijn ingetogen acteren, die het verschil maken. Chastain is natuurlijk fantastisch in haar rol. Ook goed samenspel van beide acteurs. Jessica Harper als de bitsige moeder van Sylvia steelt de show.
Zoals de filmtitel aangeeft gaat de film over herinnering. Saul heeft geen korte termijn herinnering, het diepere verleden gaat beter. Sylvia komt met een bijna duivelse herinnering van een ervaring met Saul, uit haar schooltijd. De arme man herinnert er zich niets van. Herinneringen kunnen bedrieglijk zijn, hoeven niet waar te zijn. Het klassieke muzieknummer A Whiter Shade of Pale van Procol Harum wordt subliem gebruikt in Memory.
Memory (September Film) nu in de bioscopen.