Poison is een kleine, gevoelige film over verlies en rouw. 

Door Ulrik van Tongeren

Tussen al de spektakelfilms in de bioscoop doemt een kleine film op. Maar is het onpeilbare verdriet van twee ouders die hun kind verloren hebben niet een groot groot genoeg onderwerp? Gif van de Nederlandse toneelschrijver Lot Vekeman vierde triomfen in het theater, en nu is er de filmadaptie. In een uiterst ongemakkelijke ontmoeting bij het graf van hun tien jaar geleden overleden zoontje raken Lucas (Tim Roth) en Edith (Trine Dirholm) in gesprek. De twee zagen elkaar tien jaar niet, en hebben ieder hun eigen wijze gevonden om met het intense verdriet om te gaan. 

De filmtitel Poison geeft natuurlijk al een indicatie van wat er aan gaat komen. Eerst is er het omzichtig aftasten van elkaar, voordat de verwijten loskomen. Maar hoe kan je mild zijn met een dergelijk niet te bevatten verlies? Lucas ging er na de dood van hun kind vandoor, en de twee scheidden, Edith neemt hem dat vluchten nog steeds kwalijk. Ze is ook feller dan Lucas, hij is neerdrukkend somber, teneergeslagen. Niet te ontkennen valt dat ze toch iets gemeenschappelijks hadden en hebben. Later in de film hebben ze nog een moment van verzoening, lijkt het, een hunkering naar betere tijden. Toen het zoontje er nog was. 

Eerlijk de waarheid zeggen is misschien een overschat fenomeen, het schoffelen met emoties maakt de pijn alleen maar intenser. Dat is nou net het gif. Edith is totaal bevangen door het verdriet, ze is extra boos op Lucas omdat hij een nieuwe relatie aanging, Dat is waarschijnlijk zijn manier van rouwverwerking. Dit is een beklemmend drama omdat er geen licht is aan het eind van de tunnel. Tien jaar later lijkt het verdriet alleen maar groter geworden. Het gemis van het kind kan niet opgevuld worden, door niets. 

Een film met slechts twee personages, gebaseerd op een theaterstuk, is een hele uitdaging om visueel interessant te ensceneren. Désirée Nosbusch heeft het in haar regiedebuut minimalistisch gehouden, de sombere tonen passen bij het onderwerp. De hardwerkende karakteracteur Tim Roth zet weer eens een magnifieke rol neer. Zijn tegenspeler de Deense actrice Trine Dyrholm is niet minder goed, het samenspel werkt. Houterig, hoekig zijn soms de dialogen, dat geeft een ongemakkelijke gevoel en past daarom wonderwel bij het hartverscheurende onderwerp.

Poison (Paradiso Film) nu in de bioscopen.