Waarom Wettelen is een heerlijk tegendraadse zwarte komedie uit Vlaanderen.
Door Ulrik van Tongeren
Dimitri Verhulst is een bekende Vlaamse auteur, bekend van onder meer de helaasheid der dingen. Waarom Wettelen is zijn de debuut als filmregisseur. Het is niet wat je ervan verwacht. Dit is geen hoogwaardige verfilming van een van zijn meesterlijke boeken, het scenario is speciaal voor de film geschreven. Verhulst geeft zijn bokkige visie op Vlaanderen. Dat moet je maar durven. De Belgische filmcritici waren er in ieder geval niet blij mee.
Een familie staat aan het graf van Christine, haar kist is net naar beneden getakeld. Plotseling duikt een notaris op met een wilsbeschikking. De dode moet in het dorpje Wettelen begrafen worden. Wettelen, niet Wetteren dus. De lijkwagenchaffeur weet waar dat is, de familie en kennissen volgen lopend de lijkwagen. Het kan wel een paar uur gaan duren, of veel langer. Het is een roadmovie in het mooie Vlaamse land, we passeren frituren, tankstations, fermettes (moderne woningen gebouwd in de stijl van de boerderij) en wielrenners zoeven voorbij. Dat de gelauwerde acteur Peter Van den Begin met zijn doorgroefde gelaat aan het hoofd van de stoet loopt geeft hoop. Zijn flegmatische en laconieke optreden steelt de show.
De film is een surrealistische tocht, de lijkstoet refereert aan het gezelschap wat in Le charme discret de la bourgeoisie van Bunuel in het Frans landschap loopt. Ook die personages weten niet wat ze overkomt. Het absurde universum van Verhulst staat dicht genoeg op de realiteit om niet helemaal in flauwekul te verzanden. Verassend is de visuele uitwerking van de film. Er zitten een paar fantastische shots in, zoals het memorabele beginshot. Grappig is de scabreuze humor, met bijvoorbeeld grappen over frikadellen en kakken.’Ik heb eens in mijn broek gekakt’, zegt een jonge vrouw tijdens een genoeglijk mossel diner, is lichtelijk ontregelend. Met een zekere dwangmatigheid spuien de acteurs vulgaire dialogen, die wel degelijk amusant zijn.
In die vervreemdende realiteit zijn er subtiele verwijzingen naar familiebanden, en de dood uiteraard. En Christine regeert vanuit haar grafkist, graag waren we meer over haar te weten gekomen. De blonde vrouw in het gezelschap die begrafenissen afstroopt om een partner te vinden, intrigeert. Veel interessant personages die niet volledig uitgewerkt worden, dat gaat in tegen de uitleg cultuur. Waarom Wettelen gaat uiteraard nergens heen, maar de reis is gedenkwaardig. En tamelijk hilarisch.
Waarom Wettelen (Dutch Filmworks) nu in de bioscopen)
.
