54ste editie (30 januari t/m 9 februari)

Door Ulrik van Tongeren

The Brutalist is niet de openingsfilm van IFFR, maar het is wel de vaandeldrager van het festival. Is cinema dood? De circa 500 films moeten bewijzen dat er nog leven in het ouwe beestje zit. Quentin Tarantino vroeg zich onlangs af waarom film geen evenement meer is. Mensen gaan naar de bioscoop voor een film, die over twee weken toch op tv komt, zei hij. Nee, cinema is nog niet dood zolang er een pakkend drama als The Brutalist langs komt. Het begrip episch is intussen aan inflatie onderhevig, maar deze film van de Amerikaanse regisseur Brady Corbet verdient de erenaam. 

The Brutalist is een historisch epos die drie-en-half uur duurt, inclusief een korte pauze. Het handelt over de geniale architect László Tóth (Adrien Brody) van Hongaarse-Joodse afkomst en overlevende van Auschwitz, die in 1947 naar Amerika emigreert om een  nieuw leven op te bouwen in Pennsylvania. Het is een fictief drama, dus niet gebaseerd op een historisch figuur. Er bestaat Brutalistische architectuur, die kwam op in de jaren vijftig van de twintigste eeuw; het is een strenge, minimalistische blokkerige bouwstijl, waarbij onafgewerkt beton rauwheid demonstreert. Dat is precies de bouwstijl van László, zakenman Harrison Lee (Guy Pearce) geeft hem de opdracht voor een bijna onuitvoerbaar megabouwproject. Waarbij Laszlo, die een drugsverslaving heeft, zich erin dreigt te verliezen. 

Adrien Brody acteert de zelfdestructie van zijn personage briljant, Guy Pearce is tevens uitnemend goed in zijn rol van de kapitalistische en manipulatieve Harrison Lee Van Buren, de humor van het personage is trouwens een genot. Het samenspel van de twee acteurs vormt het hart van de film. Corbet acteerde, regisseerde onder meer Vox Lux, en werkte zeven jaar aan dit project. Het heeft een imposant spektakel, in een gewaagde stijl, opgeleverd, en in beeld gebracht door top cameraman Lol Crawley, die de film in Vista Vison, 70 mm schoot. The Brutalist reflecteert op grote thema’s als de opbouw van het kapitalisme, en het verwerken van de ravage van de Tweede Wereldoorlog. De Holocaust wordt zijdelings genoemd, maar vooral door het intens acteren van Brody tastbaar gemaakt. The Brutalist roept herinneringen op aan epische meesterwerken als Once upon a time in America en There will be blood. Maar red net niet dat niveau, vooral door de bijna schetsmatige afwikkeling van het verhaal in het laatste deel van de film. 

The Brutalist op IFFR en vanaf 6 februari in de bioscopen.

.

Abonneer
Laat het weten als er

*

0 Reacties
Inline feedbacks
Bekijk alle reacties