International Film Festival Rotterdam 2025 Slot

Door Ulrik van Tongeren

De laatste dag van IFFR is niet de laatste zaterdag, maar de laatste zondag van het festival. Het heet de Volkskrantdag, men kan een ticket van 5 films voor 50 euro kopen. Dit jaar was er de mogelijkheid om losse kaarten aan te schaffen. Je kan kiezen om alles op dezelfde locatie te zien, of per film van theater tot theater te switchen. De logistiek van de dag moet enorm zijn, want maar liefst 7400 mensen bezochten op zondag 9 februari de Volkskrantdag! 

Het grote pijnpunt van IFFR is de keuze, het aanbod is meer dan overweldigend, met al die verschillende secties en programma’s. Bij deze Volkskrantdag moeten we vertrouwen op selecteur Bor Beekman van de Volkskrant. De meeste films zitten in de top dertig van de Publieksenquête, het volk heeft indirect gekozen. Het heeft iets rustgevend om niet te hoeven kiezen. Om gewoon met de stroom mee te gaan. De laatste dag van een filmfestival heeft iets speciaals, weemoed dat het afgelopen is het zeker. En het besef dat je een beperkt aantal films hebt kunnen zien. Teveel gemist. 

I’m Still Here

Documentaire filmfestival IDFA dendert door tot de laatste snik. Film by the sea in Vlissingen gaat als een nachtkaars uit, om 19.00 uur kan je er een kanon afschieten, de bioscoop locatie is dan totaal uitgest0rven. Dat is wel het meest melancholische afscheid van een filmfestival. Markant feit is dat mensen nog steeds in grote getale naar filmfestivals gaan. Terwijl er zoveel streaming mogelijkheden zijn. En bovendien gaat er een grote vracht films uit Rotterdam in de bioscopen vertoond worden de komende maanden. Vele bezoekers moeten gehunkerd hebben naar de Braziliaanse film I’m Still Here, de nummer 1 van de Publieksenquête, bijna wreed dat de film op de Volkskrantdag in slechts 2 bioscopen vertoond werd. Op 13 maart komt deze film in de Nederlandse bioscopen. Ook een tikje shockerend is het dat de nieuwe film van Mike Leigh Hard Truths niet in de top vijftig van de Publieksenquête staat. 

Wat is het toch met die Volkskrantdag dat het anders voelt dan de rest van het festival. Een eigen sfeer. Vooral op een intiemere locatie als Lantaren/Venster op de kop van Zuid. De bezoekers van de Volkskrantdag hebben een soort gemeenschap gecreëerd, en dat onbewust. Je hoort tevens weinig geklaag over de geselecteerde films. De Rotterdammers waren verguld met de vertoning van Drie dagen vis, een echte Rotterdamse film.