Mickey 17 is een tegenvallende sf-film van de legendarische Zuid-Koreaanse regisseur Bong Joo-ho.
Door Ulrik van Tongeren
Regisseur Bong heeft toch al een aantal meesterwerken op zijn naam staan: Memories of Murder, Mother, en zijn wereld succes Parasite uit 2019. Zodoende waren de verwachtingen hoog voor zijn volgende productie, die lang in de maak was. Intussen produceerde en schreef hij de tv-serie Snowpiercer (2020-2024). De Engelstalige Mickey 17 is niet zijn eerste sf-film, nochtans ontbreekt zijn vaste hand bij dit project. Het is een nogal chaotische film qua thematiek en uitwerking. Bovendien is het bedoeld als satire met politieke en sociale kritiek. En dan moet het ook nog een spannende film zijn.
De handeling speelt zich af in 2054, Robert Pattinson speelt Mickey, die op de vlucht is voor een woekeraar. Hij gaat op ruimtereis richting een mysterieuze planeet, waar vreemde insecten leven. Mickey wordt een proefkonijn voor griezelige experimenten. Elke keer als hij sterft kan er een ‘nieuwe’ Mickey uitgeprint worden. Micky 17 (en 18, jawel een dubbelrol van Pattinson) heeft amoureuze beslommeringen, en angst voor een nieuwe dood. Dit thema is het meest interessant, maar niet diep uitgewerkt. Het klonen van Mickey is intrigerend in beeld gebracht. Daarin herkennen we de grootmeester Bong.
De rest van de film is een ingewikkeld en vermoeiend verhaal, waarbij de beoogde zwarte humor dood slaat. Dat satirische is van toepassing op de politieke en sociale kritiek. Mark Ruffalo is de dictatoriale leider van het gezelschap, uiteraard gemodelleerd op Donald Trump. Je vraagt je af waarom een acteur als Ruffalo nog een carrière heeft, zijn vertolking is tamelijk vlak en wanneer hij uitzinnig gaat doen niet te verteren. Toni Collette als de vrouw van de dictator geeft de teleurstellendste acteer prestatie uit haar leven. Bong creëerde ooit memorabele monsters (The Host), de monsters in Mickey 17 zijn levenloos.
Zelfs de rivaliteit tussen Mickey 17 en 18 geeft het geheel geen spanning. Het overvloedig geweld in de film doet geen pijn. Het ligt niet aan Pattinson, die echt alles gegeven heeft voor zijn rol. Bong schreef het scenario samen met Edward Ashton, de schrijver van Mickey7, waarop de film is gebaseerd. Maar het verhaal
voelt alsof het geschreven is door een comité, zoals tegenwoordig vaak gebeurd in Hollywood. Elke spanning en controverse is eruit gemasseerd. Robocop (1988) van Paul Verhoeven is nog steeds het voorbeeld van een sf-film met sterke satire, en is steeds actueler geworden als toekomstfantasie. Micky 17 oogt nu al verouderd. Voor een grijpstuiver is de Blue Ray van Parasite te koop: een provocerende en briljant gemaakt satire van Bong Joo-ho.
Mickey 17 (Warner Bros) nu in de bioscopen.