The Phoenician Scheme is wederom een bijna niet te verwerken mysterieuze beeldenstorm van de geniale Wes Anderson.
Door Ulrik van Tongeren
Iedere nieuwe film van de Amerikaanse regisseur Wes Anderson is een evenement. Dat komt door zijn virtuoze persoonlijke filmstijl, het is een visueel feest waarbij bijna elk beeld ingelijst kan worden als een schilderij. Alweer overweldigd worden door zoveel details, waarbij we steevast verdwalen in terzijdes en zijwegen. Er is niet zoiets als een plot in een Anderson film. Op papier zou The Phoenician Scheme een spionage verhaal zijn. Er zit spionage in, en talloze aanslagen op de hoofdpersoon Korda, maar het is in de eerste plaats een gortdroge komedie, die trouwens in 1950 speelt.
Zsa, Zsa Korda, gespeeld door Benicio del Toro, is wapenhandelaar en schavuit. Hij zoekt geld bij vriend en vijand voor een geheimzinnig project in de woestijn. Als kijker wordt je voortdurend de verkeerde kant uitgestuurd; deze complexe puzzel is niet op te lossen. Maar daar gaat het niet om, het gaat om het genieten van de tentoongespreide krankzinnigheid. Elke rol wordt gespeeld door een ster, wat de verwarring alleen nog maar groter maakt. Fijn dat er dit keer, na de gecontroleerde chaos van Asteroid City (2023) het hier over menselijke relaties gaat. De laconieke Korda heeft 9 dochters waarvan Leisl (Mia Threapleton) zijn favoriet is, zij moet later zijn zakelijke imperium overnemen. Het meisje met het gezicht van porselein is echter non. De Scandinavische leraar Bjorn wordt gespeeld door Michael Cera, die perfect past in het Anderson universum.
Het samenspel van Benicio del Toro, Mia Threapleton en Michael Cera is verrukkelijk, en tevens een rustpunt in de chaos. Het herinnert aan het briljante familiedrama The Royal Tenenbaums (2001) van Anderson. Al kan del Toro niet tippen aan de vader daar gespeeld door Gene Hackman, hij bezit niet het charisma. Del Toro is aangrijpender in Android City. Veel films van Wes Anderson gaan over disfunctionele familie’s, het geeft zijn werk een emotioneel hart. Hoe amusant de escapades, en alle bizarre actie, in The Phoenician ook mogen zijn; de familie thematiek vloert de kijker. Voor de ware Anderson liefhebber moet de epiloog van de film een openbaring zijn. Het is alsof we een samenvatting van alle meesterwerken van Anderson beleven. Liedl is daar geen non meer, gelukkig.
The Phoenician Theme (Universal Pictures) nu in de bioscopen.