vogel
witte vogel van de nacht omsluit mijn broosheid bedek mijn kwetsbare ogen met uw uitbundig verenpak streel mijn slapen verdrijf mijn onrust geef mijn woorden een zetje richting…
witte vogel van de nacht omsluit mijn broosheid bedek mijn kwetsbare ogen met uw uitbundig verenpak streel mijn slapen verdrijf mijn onrust geef mijn woorden een zetje richting…
hoor de bomen fluisteren je naam zware takken piepen en kreunen vallende bladeren vertragen kriebelend langs je oor en haar je verdwaalt in een doolhof van smalle oneffen…
je danste als een ballerina met je goud blonde haar je ranke lijf en knap gelaat gracieus gelijk een zwaan hij met zijn dik zwarte haar knielde onhandig…
je ligt in bed samen met de kat muziek speelt zacht nog lang geen tijd om op te staan al staat de zon hoog op de dag…
een vluchtige schaduw zichtbaar door de ruiten van een oude schuur voetstappen hoorbaar gegiechel vanachter de stenen muur een bal die rolt doch even later door het puin tot…
ik rol mij op en maak mij klein opdat ik in de bloembodem pas haar zijdezachte blad vouwt zich als een deken om mij heen beschermt mij tegen…
de winter daar eerste vorst prijkt op gewas en blad als een oogstrelende suikerlaag bedekte grond kraakt onder het…
‘If your body is in pain, don’t think of grop it. Let it be pain. It will be exhausted’ Sri Nisargadatta Maharaj Ik klopte…
in de namiddag trekken verstoorde meeuwen een sprintje door de lucht het zand onder de tenen laat los boven het strand krijsend vliegen de vogels op de vlucht…
er zijn in de schaduw wachtend op het licht wetend dat het daar is tastend in de schemer op zoek naar je betere ik je gezicht…
hoor gerommel in de keuken pittige geuren strelen weldra mijn reukorgaan een spontane Pavlov reactie ik maak meer speeksel aan reeds in afwachting aan den dis de knoop…
een schip ligt in de haven wachtend op vertrek een enkele meeuw struint op de kade in het schijnsel van lantaarns zo nu en dan het zicht van…